Interview met auteur Renske de Wolf
In mijn recensie van The King of Wolves vertelde ik al dat deze Nederlandse auteur haar boek in het Engels heeft uitgegeven. Maar waar heeft ze deze magische wereld op gebaseerd? En met welke auteur zou Renske zelf eens een kopje koffie willen drinken ter inspiratie? Lees het interview en leer de auteur Renske de Wolf beter kennen!
Wie is Renske de Wolf?
‘Nou, dat ben ik! Ik ben 35 jaar oud en ik ben geboren in Heerlen. Op mijn achttiende ben ik verhuisd naar Leiden om daar archeologie te studeren. Daarna heb ik International Business Administration gestudeerd aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ik heb nog een poosje als expat in Barcelona gewoond en ben daarna teruggekomen naar Nederland en nu woon ik vlakbij Eindhoven. Ik hou van tennis, toneelspelen en dansen. Ik woon samen met mijn vriend, die drie dochters heeft die een gedeelte van de tijd ook bij ons wonen, en we hebben twee katten, Miepje en Mango, die veel te veel verwend worden.’
Kun je vertellen waar The King of Wolves over gaat?
‘Het verhaal gaat over Rinna, een meisje van vijftien, die een vermoeden begint te krijgen dat er vreemde dingen met haar gebeuren en dat dat best wel eens zou kunnen betekenen dat ze bijzondere krachten heeft, oftewel dat ze een Elmentant is. Maar in haar wereld, die ondertussen ook nog eens geteisterd wordt door een burgeroorlog, worden Elmentants vervolgd en gedood. En degenen die daar gedurende de geschiedenis het voortouw in hebben genomen waren de leden van haar familie. Rinna snapt niet wat er met haar aan de hand is, ze weet niet wie ze in vertrouwen kan nemen en ondertussen wordt haar ook nog verteld dat het hoog tijd is dat ze met iemand gaat trouwen, want dat is de enige taak die een vrouw heeft.
Er zitten veel Keltische en middeleeuwse aspecten in het verhaal, maar het is ook zeker een reflectie van de huidige tijd waar we in leven nu dat in verschillende landen sommige rechten van vrouwen en minderheden weer worden teruggedraaid.’
Toen je begon met The King of Wolves schrijven, hoe heb je dat aangepakt? Had je eerst het idee voor je wereld, of voor je personages?
‘Ik ben in 2012 begonnen met een eerste idee wat toen al The King of Wolves heette, maar achteraf gezien leek dat in de verste verte niet op het verhaal wat nu in de winkel ligt. Het oorspronkelijke idee was ook een script in plaats van een boek. Dat heb ik uiteindelijk nooit afgemaakt en een aantal jaar laten liggen voordat ik in 2015 besloot dat ik echt mijn droom om schrijver te worden ging nastreven. Pas toen ben ik er voor gaan zitten en gaan bedenken “ok, als ik nu echt een boek ga schrijven, hoe pak ik dat aan? Waar moet het over gaan?” Ik had wel een idee over het personage van Rinna, maar dat was het dan ook.
Persoonlijk hou ik heel erg van structuur, dus als eerste ben ik de grove verhaallijn gaan opzetten, want daardoor wist ik welke andere personages mijn verhaal nodig had. Toen ik eenmaal een idee had hoe het verhaal moest lopen, ben ik alle karakters en vervolgens de wereld gaan uitwerken. Daarna pas heb ik de eerste versie van The King of Wolves geschreven.’
Waar haal je de inspiratie voor The King of Wolves vandaan? Ben je een beetje geïnspireerd door je achternaam?
‘Door mijn achternaam heb ik inderdaad altijd wel een fascinatie met wolven gehad, ja. Het heeft zeker een rol gespeeld. Ik had in de tijd dat ik begon met The King of Wolves ook een vriendje (inmiddels ex) die een grote wolfachtige hond als huisdier had en dat triggerde ook wel het idee hoe iemand met wolven zou kunnen samenleven.
Verder moet ik zeggen dat ik niet iemand ben die veel op inspiratie steunt. Ik ga gewoon voor mijn computer of notitieblok zitten en denk gericht over het verhaal na en welke keuzes mijn personages maken, en welke gevolgen ze daardoor moeten ondervinden. Inspiratie is voor mij meer iets extra’s. Ik fietste bijvoorbeeld een keer in de buurt van Heerlen door een veld met honderden kraaien en die vlogen opeens allemaal op en het leek net alsof ze met me meevlogen terwijl ik daar fietste, en dat is voor mij dan een momentje wat ik later in mijn boek schrijf (maar wel de fiets uiteraard vervang door een paard). Dat is inspiratie, denk ik, en dat kun je overal in het dagelijkse leven vinden. Maar dat is niet bepalend voor het verhaal of de personages.’
Heb je een favoriet personage in The King of Wolves?
‘Oeh, dat is een moeilijke. Eigenlijk zijn bijna al mijn personages op een bepaalde manier favoriet. Er zit in ieder karakter ook wel een element van mezelf in. Ik ben bijvoorbeeld echt dol op Lady Lavena’s dramatische karakter – dat vind ik zo leuk om te schrijven. Rinna lijkt dan weer veel op hoe ik vroeger als tiener was en het karakter van Jolanna heb ik gebaseerd op mijn zus Jolien.
Ik heb ook een zwak voor Daalzen. Dat karakter begon ooit geïnspireerd door die ex met de wolfhond, maar dat werkte gewoon niet voor het verhaal, dus ben ik dat karakter gaan recreëren met het idee dat Rinna een tegenhanger nodig had die een bepaalde stabiliteit aan het verhaal gaf, die haar kon laten groeien, etc. En een jaar nadat ik het boek had afgemaakt, ontmoette ik een man – in 2019 was dat – en hij was precies Daalzen. Het was bijna akelig. Ik heb hem toen het boek laten lezen, zonder er iets bij te zeggen, en hij herkende zichzelf er ook helemaal in. En met hem woon ik nu al dik twee jaar heel gelukkig samen, dus vandaar mijn zwak voor Daalzen!’
Waarom heb je ervoor gekozen om The King of Wolves in het Engels te schrijven en publiceren?
‘Ik ben op mijn zevende begonnen met verhalen schrijven, en sinds mijn dertiende schrijf ik in het Engels. Dat kwam oorspronkelijk doordat ik rond die tijd een obsessie ontwikkelde met zowel Jane Austen als The Lord of the Rings. Sindsdien ben ik altijd in het Engels blijven schrijven, dus het was niet zozeer een bewuste keuze van “zal ik het in het Nederlands doen of in het Engels?”
Ik kom ook uit een redelijk internationale familie, mijn studie was in het Engels, mijn vriendengroep spreekt Engels en toen ik ging werken waren mijn collega’s ook Engelstalig, dus voor mij was het vrij organisch om ook een Engels boek te schrijven.’
Hoe kwam je bij de Ierse uitgeverij Tribes Press terecht?
‘Toen ik in 2018 begon met het zoeken naar een uitgever kwam ik al snel tot de conclusie dat ik een Engelstalige uitgever nodig had, want ik kwam geen Nederlandse uitgevers tegen die interesse hadden in een Engelstalig boek. Dat is volgens mij ondertussen wel veranderd, overigens.
Maar goed, ik moest dus een uitgever vinden buiten Nederland. Ik heb er een hele hoop aangeschreven en ik kreeg veel positieve reacties, maar uiteindelijk wel afwijzingen. Honderd-en-vijftien, maar liefst. Ik had ergens gelezen dat als je opgeeft met het vinden van een uitgever voordat je honderd afwijzingen hebt dat je het niet eens geprobeerd hebt.
En ik ben heel blij dat ik daar aan heb vastgehouden, want in 2021, na mijn honderd-en-vijftiende afwijzing, botste ik lukraak Tribes Press tegen het lijf en zij zeiden heel snel dat ze mijn boek wilden uitgeven. De Keltische invloeden in mijn verhaal passen natuurlijk heel erg goed bij een Ierse uitgever.’
Komt er een tweede deel van The Crowfield Chronicles en kun je daar al iets over loslaten?
‘Ja! Ik heb een outline liggen voor het tweede en derde deel van The Crowfield Chronicles, en ik was al ooit begonnen met het schrijven van het tweede deel meteen nadat ik deel één af had. Ik moet eerlijk bekennen dat ik die nog niet heb afgeschreven, omdat het zo lang duurde voordat ik een uitgever had gevonden dat ik dat even op pauze heb gezet.
Maar nu The King of Wolves in de winkel ligt en de verkoop hartstikke goed gaat, kan ik met een gerust hart zeggen dat boek twee inderdaad in de maak is. En waar het over gaat? Even denken hoe ik dat nou moet verwoorden zonder spoilers te geven over The King of Wolves. Laten we zeggen dat Rinna een hoop moet uitvogelen en daarvoor verder van huis moet wegtrekken.’
Met welke auteur zou je zelf eens een kopje koffie willen drinken ter inspiratie?
‘De naam die meteen door mijn hoofd schiet is Roger Zelazny, maar hij is helaas al in 1995 overleden. Ik vind zijn boeken zo sterk geschreven. Vooral de dialogen zijn messcherp en vol met humor. Ik had van hem graag geleerd hoe hij zijn personages zo perfect imperfect krijgt.’
In welk ander genre zou je ook wel eens willen schrijven?
‘Science fiction. Dat lijkt me zo moeilijk! Ik denk niet dat ik dat ooit voor mekaar krijg (zeker niet in mijn eentje), maar het lijkt me wel een mooie uitdaging. Misschien ooit als co-auteur, wie weet.’
Heb je tips voor andere (aspirerend) schrijvers?
‘Ten eerste: bouw een routine. Als je iedere dag tien minuten schrijft, zul je zien dat je steeds meer woorden op papier krijgt in die tien minuten. Gaan zitten wachten totdat je inspiratie hebt werkt niet. Als je op je werk een email moet sturen naar een collega ga je ook niet zitten wachten op inspiratie. Dan denk je na over welke boodschap je wilt overbrengen. Een boek schrijven werkt ook zo – je moet nadenken over je verhaal en wat je wilt vertellen. Misschien schrijf je iets wat je in een latere versie van je verhaal er weer uitsloopt, maar dat is prima.
Verder: iedereen heeft een andere manier van schrijven, dus je moet zorgen dat je erachter komt wat voor jou werkt. Het feit dat ik een hele structuur bouw voordat ik begin, wil niet zeggen dat andere mensen dit ook fijn werken vinden. Wees dus niet bang om je eigen weg te vinden en zogenaamde schrijfregels te breken. Oh, en zorg dat je een dikke huid kweekt, want zoals ik al zei: als je opgeeft voordat je honderd afwijzingen hebt, heb je het niet eens geprobeerd!’
Welk boek wil je jouw lezers aanraden?
‘Mensen die me kennen weten dat ik iedereen Amber van Roger Zelazny aanraad, dus laat ik nu eens een ander boek van Zelazny aanraden: A Night in the Lonesome October. Het is een Halloween-achtig verhaal geschreven vanuit het perspectief van -jawel- een hond, en dat klinkt misschien suf, maar hij heeft dat verrassend goed gedaan. Het voegt een extra laag spanning toe, omdat de hond niet alles begrijpt of snapt wat er gebeurt en je mag daar als lezer zelf achter komen.’
Renske de Wolf, 10 januari 2023. Fotocredits: Thijs de Wolf.
