Speeddating, gin tonics en liedjes over liefde
Een poosje geleden werden we door De Bezige Bij uitgenodigd om een avond naar de uitgeverij te komen ter gelegenheid van de nieuwe roman van Daan Heerma van Voss. Noem het vooral geen boekrelease, zei hij er stellig bij, want dat is het niet en ‘mijn moeder zit al een tijd op een uitnodiging te wachten, dus dan wordt ze nog boos dat die nooit gekomen is’. Zonder grappen en grollen: Iris en ik (Samantha) gingen erheen en werden meteen verwelkomd met gin tonics. Aan halve werk doen ze niet.
De avond begon met een aantal liedjes, gezongen door de man met de ukulele op de foto. Ik moest er een beetje om lachen dat hij vertelde hoe hij altijd dacht dat je leven voorbij is zodra je liedjes maakt voor je kinderen en dat hij nu zelf ook liefdesliedjes voor zijn dochtertje schrijft. Schattig! Want ja, alle liedjes hadden natuurlijk te maken met liefde, wat voor soort dan ook.
Streetlab
Vervolgens kwamen Stijn en Daan van Streetlab op bezoek om Daan (ja, verwarrend, die dubbele namen!) te interviewen. Ze ontmoetten elkaar een tijd geleden via-via omdat de jongens van Streetlab binnen 24 uur een boek wilden schrijven. Daan hielp ze hierbij. Grappig detail: alles werd in Google Drive geschreven, zodat iedereen tegelijk in het document kon werken. En Daan gaf, zoals de romanschrijver die hij is, natuurlijk gedetailleerde opmerkingen. Ook al heb je tijdsdruk, de aard zit in het beestje!
De rest van het gesprek ging voornamelijk over – hoe kan het ook anders – liefde. Daan vertelde dat het meisje uit het boek geïnspireerd is op een oud-liefde, maar dat hij inmiddels zoveel versies verder is dat ze er eigenlijk nauwelijks meer in terug te vinden is. Ook het mannelijke hoofdpersonage is niet echt ‘hij’ meer. Het verhaal is immers niet autobiografisch, maar echt een roman. Interessant vond ik dat het ook even aangestipt werd dat alle generaties in het boek anders naar de liefde kijken, een ander beeld hebben van wat dit nou eigenlijk inhoudt. Kunstig gedaan; het was me niet eens per se meteen opgevallen. Ook grappig was dat de mannen van Streetlab over allerlei spelletjes in de auto vertelden, die ik hier maar niet ga herhalen. Een beetje oppervlakkig was het namelijk wel. 😉
Weetje over Daan (de schrijver): soms, als hij een woord opvangt dat hij nog niet kent, schrijft hij dat op. Het meisje A. heeft bijvoorbeeld een eigen taaltje en door zijn ‘vondsten’ op te schrijven, kan hij ze gebruiken. Als mede-auteur vond ik dit leuk om te horen, want mij valt het ook vaak op als mensen een stopwoordje hebben of ‘bijzondere’ woorden gebruiken.
Verder stond de avond in het teken van speeddaten (‘als je elkaar deze vragen stelt hoor je verliefd op elkaar te worden’) en borrelen. Het speeddaten ging eigenlijk razendsnel: 90 seconden is te kort om überhaupt echt een gesprek te kunnen beginnen. Het borrelen vond ik wat dat betreft leuker. Al met al was het een geslaagd event!
En psst… spiek hier voor Iris’ recensie over het boek.
