Wie (niet) reist is gek is een ode aan het reizen van psycholoog en reiziger Ap Dijksterhuis. Ik kocht dit boek nét voor de zomervakantie maar nam het - ironisch genoeg - niet mee op reis op mijn vakantie. In plaats daarvan hoopte ik dat het boek me een goed gevoel zou geven ná m'n vakantie, en inspiratie voor de volgende. Een ode Dijksterhuis bejubelt het reizen aan de lopende band in zijn boek, maar dat is ook wat ik ervan had verwacht. Wel herhaalt hij héél erg vaak dat reizen heel inspirationeel is, en dat het hem de inspiratie
Schrijver Edward Docx neemt ons mee op een reis naar het einde. Het einde van het leven van Lou's vader, Larry, die ALS heeft; een spierziekte waarbij zijn spieren stoppen met werken. Larry wil euthanasie plegen zodat hij geen last wordt voor zijn kinderen. Larry en zijn zoons Lou, Ralph en Jack maken samen een laatste roadtrip. De reis begint met enkel Louis (Lou) en zijn vader, die de boot nemen en daarna in - jawel - een Volkswagenbusje naar Zurich rijden richting de euthanasiekliniek. Lou helpt zijn vader waar hij kan, ondersteunt hem met lopen, aankleden en functioneert als klankbord als
Het is een tijdje geleden dat een boek mij zo wist te ontroeren als Brieven aan de duisternis, waar ik op de eerste pagina al kippenvel van kreeg. Juliets moeder is overleden bij een auto-ongeluk terwijl ze onderweg naar huis was van haar werk als oorlogsfotograaf. De handgeschreven brief die Juliet op het graf van haar moeder achterlaat gaat over verlies, en je voelt haar pijn tot in je botten. Brieven en mails Dus nu schrijft Juliet brieven aan haar moeder – net zo als wanneer ze op reis was – en laat deze brieven achter op haar graf. Declan
Schrijfcursussen kunnen erg duur zijn, maar er zijn ook gratis online alternatieven! Alternatieven die je op weg helpen, inspireren of je laten nadenken over wat nu belangrijk is voor een verhaal. Pixar 'The Art of Storytelling' (Engels) Pixar heeft een inspirerende online cursus over 'De kunst van het verhalenvertellen'. Je kijkt naar filmpjes met experts, levendige Pixar-voorbeelden en maakt opdrachten. Het gaat niet perse over fictie schrijven, maar wel over het maken van een goed verhaal. In het eerste deel 'We are all storytellings' gaat het over jouw unieke perspectief als verhalenverteller, in 'Character' vertelt Pixar wat een goed personage
Je ziet ze weleens zitten. Solo, met z'n tweeën of in groepjes zitten ze aan een tafeltje van een lunch- of koffietentje. Ze hebben een laptop mee en werken in stilte. Soms overleggen ze, of staan ze op voor een extra lading koffie. Lucia en ik doen dit soms ook: we trekken erop uit met onze laptops en gaan ergens zitten om te schrijven aan onze manuscripten. Maar waarom zou je de rust van je huis inwisselen voor een plek waar het rumoerig is? In augustus was het weer zover: we gingen naar Leiden om in een lunchtentje te schrijven.
'Garmt is experiencing ALS – so you don’t have to!' schrijft Garmt van Soest op zijn blog. Zijn blogs zijn gebundeld in zijn roman: 'Als dan toch'. Eerst leek het me een gek idee om blogs van papier te lezen. Het is een nog gekker idee dat Garmt hyperlinks heeft moeten veranderen in sterretjes met een uitlegstukje erbij, maar niet getreurd: het werkt. Het boek leest als een trein. Je leert hem door en door kennen, want hij vertelt levendig over muziek (specifiek: Tom Waits), Lowlands, zenboedisme, zijn vrienden, familie en de belangrijke en persoonlijke strijd die hij voert tegen
20 april 1999. De datum zal veel van jullie niet veel zeggen. Wat er die dag gebeurde, is een ander verhaal: scholieren Eric Harris en Dylan Klebold namen een weekendtas vol bommen en (semiautomatische) wapens mee naar Columbine High School. Ze wilden hun school opblazen en degenen die overleefden tijdens hun vlucht doden met een shotgun. De bom ontplofte niet, waardoor een aanslag veranderde in een high school shooting. Dertien mensen - twaalf scholieren en één leraar - stierven. Harris en Klebold pleegden zelfmoord. Journalist Dave Cullen was vanaf het eerste moment verslaggever van de schietpartij en schreef een boek
Lieke Marsman is vanaf dit boek niet alleen dichteres, maar ook schrijfster. Met Het tegenovergestelde van een mens heeft ze een prachtig ideeënboek geschreven. In de boekenwinkel trok de cover mijn aandacht, bovendien had ik al iets over dit boek gehoord. Ik sloeg de eerste bladzijde open en wat me direct opviel was de ruimte op de pagina. De opmaak van het boek ademde als een gedicht. Ik las de eerste pagina, die ging over het nadoen van een komkommer, waarna ik gelijk verkocht was (en het boek in mijn handen ook). Hoe je een komkommer nadoet? Nou zo: 's
Tim Hofman kende ik al langer van zijn presentatiewerk en zijn YouTube kanaal #BOOS. Maar wist je dat dit multi-talent ook al een dichtbundel heeft uitgegeven: Gedichten van de broer van Roos. Zal het wat zijn of is het een gevalletje 'schoenmaker, blijf bij je leest?' Hofman Hofman is bekend geworden van de televisie en had dus al een schare fans, zijn dichtbundel Gedichten van de broer van Roos kwam ook binnen op nummer twee in de bestseller 60. Veel van zijn gedichten zijn geïnspireerd door ex-vriendinnen, die hij zelfs noemt in het dankwoord. Hofman is ook niet bang om
Dit boek was een koopje. Een tijdje terug had ik de film al gezien en ik hoopte dat het boek nog leuker was. Daarom kocht ik het meteen. Het gaat over de oude man Allan. Hij wordt honderd jaar, klimt uit het raam en verdwijnt. Daar gaat het eerste hoofdstuk over. Een bizarre wending, want hij heeft zelfs zijn pantoffels nog aan. Het hele verhaal lang blijft Allan je verrassen. Hij steelt een koffer met geld van een bendelid, waarna hij vanaf dat moment op de hielen wordt gezeten door de rest van de motorclub. Allan zelf is een bijzondere
