De van oorsprong Afghaanse Khaled Hosseini vluchtte op jonge leeftijd naar de Verenigde Staten, waar hij zijn bestsellers De vliegeraar en Duizend schitterende zonnen schreef. Hij wil de door oorlogen verscheurde families eren en sloeg daarom de handen ineen met de illustrator Dan Williams. Samen maakten ze Bede aan de zee, een brief van een vader aan zijn zoon. De opbrengsten worden gedoneerd aan de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties, de UNHCR.
De hemel die bommen spuugde.
Hongerdood.
Begrafenissen.
Dat zijn de dingen die jíj kent.
Verwacht geen novelle, maar een ervaring. Hosseini en Williams reiken naar je hand en voeren je mee in wat als een herinnering voelt. De woorden van Hosseini zijn trefzeker: hij heeft geen letter te veel of te weinig geplaatst. De prachtige illustraties van Williams dragen echt mee aan de beleving. Sommige pagina’s bestaan alleen uit de kunstwerkjes, die ook zonder tekst echt een verhaal vertellen. Je wordt er een beetje stil van, vooral omdat je bijna kunt proeven hoe het is om in hun schoenen te staan, en toch ook geen idee hebt.
Alan Kurdi
Khaled Hosseini zou getriggerd zijn door het verhaal van de Koerdische jongen Alan Kurdi. Hij groeide op in Syrië en verhuisde constant om aan de burgeroorlogen en het regime van de IS te ontsnappen. Uiteindelijk streken hij en zijn familie neer in Turkije. In 2015 keerden ze terug naar hun stad, waar ze uiteindelijk weer aangevallen werden. Alans vader regelde daarom dat ze een illegale bootovertocht naar het Griekse Kos konden maken, zodat ze vanuit daar door konden reizen naar familie in Canada.
2 september 2015. Op deze noodlottige dag gingen zestien vluchtelingen aan boord van een bootje waar maximaal acht personen op plaats konden nemen. Vijf minuten na vertrek uit het Turkse Bodrum kapseisde het. Om half zeven ’s ochtends spoelden de lichaampjes van Alan Kurdi en een ander kindje aan op het Turkse strand. Daar werd de foto gemaakt die vervolgens de wereld overging.