De boekhandel van Teheran – Marjan Kamali
In deze tijd waarin 1 op de 3 boekhandels dreigt om te vallen, lees ik een liefdesverhaal dat begint in een boekhandel In De boekhandel van Teheran om precies te zijn. Deze roman van Marjan Kamali – met taalgebruik waar ik weke knieën van kreeg – had me helemaal in z’n greep en ik las het in één dag uit. Waarom greep De boekhandel van Teheran me zo aan?
Verboden en verloren liefde
Liefde is waar De boekhandel van Teheran volledig om draait. Roya brengt de uren na school graag door in de boekhandel van meneer Fakhri, die vol staat met boeken, pennen, inktpotjes en schrijfpapier. De kasten met literatuur en poëzie oefenen de grootste aantrekkingskracht op haar uit. Wanneer Roya op een dag een andere jonge klant ziet, Bahman, is het liefde op het eerste gezicht.
Maar in het Iran van de jaren ’50 werkte dit nog anders dan nu. Gelukkig stemmen de ouders van het gelukkige paar in met hun verloving, want Roya en Bahman willen gaan trouwen. Alleen de moeder van Bahman doet er moeilijk over; waarom gunt zij haar zoon de liefde niet? Terwijl het verhaal zich ontvouwt, wordt het duidelijk dat Bahman niet de eerste in de familie is die niet meegaat in een gearrangeerd huwelijk, maar verliefd wordt…
Een ander pad
In het eerste hoofdstuk, dat zich afspeelt in 2013, wordt al duidelijk dat Roya met een andere man getrouwd is. De plot van De boekhandel van Teheran is zorgvuldig opgebouwd waardoor alle puzzelstukjes perfect in elkaar vallen op de juiste momenten. Het verhaal van Roya en Bahman is tragisch: de dag dat ze samen hadden afgesproken op een plein om naar het huwelijksloket te gaan, wordt er een coup gepleegd. Bahman komt niet opdagen, en Roya blijft achter met een gebroken hart. Ze schrijven elkaar brieven, brieven waar de liefde vanaf spat. Maar het mag niet baten, hun wegen scheiden. Roya kiest een ander pad: die van de wetenschap. Ze gaat studeren in het beloofde land en ontmoet een partner, maar jaren later krijgt ze door een speling van het lot de kans om Bahman weer te zien. Weer zorgt dit voor kippenvel: de liefde drúípt van de pagina.
Taalgebruik
Het taalgebruik in De boekhandel van Teheran is heel tastbaar en beeldend geschreven. Bijvoorbeeld in de scène van de eerste kookles van Walter en Roya, waar ze samen khoresh-e-bademjaan maken. Dit is zo beeldend geschreven dat je er honger van krijgt, én zo duidelijk geschreven dat je het recept zou kunnen namaken. Maar ook wanneer de band tussen Roya en Bahman beschreven wordt, weet Kamali dit perfect neer te zetten.
Ze had van hem gehouden en haar liefde was nooit vervlogen. Ze had geprobeerd om die liefde weg te duwen, te verstoppen, te laten verdwijnen, maar dat was niet gelukt. Haar liefde voor hem zweefde tussen de takken van de bomen voor het pension in Californië, zat verscholen in de wolkenformaties in New England, en in de vogels die s’s winters zongen met hun rode borstveren opgezet. Haar liefde was overal. Nog steeds.
Conclusie
De boekhandel van Teheran is een liefdesverhaal van het kaliber Romeo en Julia, die belangrijke thema’s als de politieke situatie van Iran en de moeilijkheden van immigratie niet schuwt. Een verhaal om bij weg te dromen, om je te laten ontroeren. En een verhaal waarvan je naar de (fysieke!) boekhandel stapt, om dit boek te kopen. Wie weet krijg jij dan ook zo’n mooi liefdesverhaal.
Uitgeverij: Ambo Anthos
Vertaler: Ernst de Boer, Ankie Klootwijk
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
