Wie ben je zelf eigenlijk nog naast je rol als moeder, echtgenote en ondernemer? In De doe-het-zelf-retraite worstelt Roos met deze vragen, dus ze vertrekt. In een airbnb-appartement verliest ze zichzelf in de boekenkast van haar host, en heeft ze de rust en tijd om na te denken over haar leven. Klinkt een beetje als de Nederlandse Eat, Pray, Love, nietwaar?
Direct en humoristisch
Het verhaal van Roos wordt recht-door-zee verteld in dit romandebuut van Gerritsma. De doe-het-zelf-retraite leest snel weg en er zit een lekker verteltempo in. Roos is eerlijk en direct, en het verhaal wordt met goede dosis humor verteld, waardoor het geen ellenlange klaagzang wordt. De droogheid van Roos’ mededelingen maakten me regelmatig aan het grinniken, bijvoorbeeld door het volgende fragment:
Of ik roep dat ik door de buurt ga lopen om de hond uit te laten omdat ik – ik noem maar een dwarsstraat – geen minuut langer in dat nare gesprek met Marijn wil zitten. […] Dat mijn uitleg haar helemaal niet geruststelt, kan komen door het feit dat we geen hond hebben.
Herkenbaar
Mijn verwachting was dat De doe-het-zelf-retraite niet herkenbaar zou zijn, maar niets is minder waar. Van de ‘netflix-etiquette binnen een relatie’ tot het verdwalen onderweg naar je Airbnb omdat Google Maps even niet werkt… been there, done that. Veel lezers zullen elementen in De doe-het-zelf-retraite tegenkomen die ze herkennen. De roman is dus niet alleen interessant voor vrouwen die worstelen met hun huwelijk als rol en moeder, maar voor alle leeftijden.
Universele thematiek
Roos twijfelt aan haar rol als moeder, haar rol in haar relatie en haar positie op de arbeidsmarkt. Maar deze twijfels komen niet alleen voor op haar leeftijd, de thematiek is universeel. Het verhaal van Roos wordt ook gedeeltelijk in flashbacks verteld, waardoor niet alleen het mogelijke beëindigen van een relatie wordt besproken, maar ook het starten van relaties. Want wanneer besluit je om bij iemand te horen? En wanneer besluit je om dit niet meer te doen? En wat gebeurt daar tussenin?
Het valt me altijd op dat de verhalen alleen gaan over het begin of het einde van de relatie. Het taaie middenstuk blijft onbesproken, terwijl we daar toch met z’n allen het langste in vertoeven.
De doe-het-zelf-retraite zet je aan het denken en neemt je niet alleen mee naar de wereld van Roos, maar laat je ook je eigen wereld op een andere manier zien.
Conclusie
Al met al is De doe-het-zelf-retraite een herkenbaar boek over de zelf-ontplooiing van Roos. Gerritsma neemt je mee op een herkenbare reis van de netflix-etiquette op je eigen bank tot je geleende Airbnb appartement (plus boekenkast).
