
Misschien denk je over de kaft van dit boek: ‘Hé, dit doet me aan Duizend schitterende zonnen van Khaled Hosseini denken.’ Dat dacht ik in ieder geval wel, en niet helemaal onterecht blijkbaar, want de uitgeverij (Ambo Anthos) vergelijkt De zon achterna van de van oorsprong Indiase Shobha Rao ook met Hosseini. En ha, daar heb je die zon ook weer. Daarnaast werd de naam van Pierre Jarawan genoemd.
Laat ik meteen beginnen met het antwoord op de vraag: is deze vergelijking terecht? Het antwoord is ja en nee. Tijdens het lezen van De zon achterna moest ik af en toe aan Duizend schitterende zonnen denken, niet omdat ik vind dat de verhalen zo sterk op elkaar lijken of omdat de schrijfstijl hetzelfde is, maar omdat in beide verhalen vrouwenonderdrukking, uithuwelijking en het willen van zonen in plaats van dochters centraal staat. Vind je het boek van Hosseini mooi, dan kan ik alvast zeggen dat je Rao’s roman ook zeker gaat waarderen. Het is prachtig en rauw, zonder overdreven op de gruwelijkheden te leunen. Meer dan alles steunt het verhaal namelijk op de vriendschap tussen twee vrouwen.
Dat gezegd hebbende, zie ik de vergelijking met Pierre Jarawans boek niet helemaal, en ook niet met Hosseini’s De vliegeraar. Niet alle romans die zich in het oosten afspelen zijn hetzelfde.
Poornima en Savitha
Poornima woont in het dorpje Indravalli. Haar familie is arm, maar toch weet ze steeds zoveel roepies bij elkaar te sparen dat ze haar zieke moeder met enige regelmaat een banaan en een handjevol noten kan geven, het enige wat ze kan doen om het leed te verzachten. Geld voor het ziekenhuis of medicijnen hebben ze namelijk niet. Als de moeder uiteindelijk overlijdt, gaat Poornima’s vader op zoek naar een man om haar na een rouwperiode van een jaar aan uit te huwelijken. In dat jaar ontmoet ze Savitha, een nog armer meisje dat aan het sparen is voor de bruidschatten van haar zusjes.
Een vriendschap ontluikt vrijwel onmiddellijk en je kunt als lezer niet veel anders dan glimlachen. Het zijn vooral de kleine dingen waardoor de band tussen Poornima en Savitha zo geloofwaardig overkomt. Het idee dat Poornima niets liever wil dan herenigd worden met Savitha, vond ik dan ook volkomen geloofwaardig. De subtiliteit hiervan gaat goed samen met de grotere gebeurtenis in het boek, waardoor het geheel mooi gedoseerd is.
Ben je fan van Hosseini’s Duizend schitterende zonnen, dan kan deze roman je vast ook bekoren. Ik heb er in ieder geval van genoten!