Dit is geen vrouwenboek – Corina Koolen

Dit is geen vrouwenboek is een interessant werk voor alle lezers, schrijvers, recensenten en uitgevers. Want schrijven vrouwen kwalitatief minder goede boeken? Of worden boeken door vrouwen juist minder goed beoordeeld? En is dit alleen onder de ‘normale lezers’, of ook het geval wanneer men kijkt naar literaire prijzen? Koolen kaart in Dit is geen vrouwenboek een hoop interessante onderwerpen aan.

Vooroordelen

Wat is eigenlijk een ‘vrouwenboek’? En hoe goed wordt een ‘vrouwenboek’ – over het algemeen – beoordeeld? En is er ook zoiets als een ‘mannenboek’? En waar komen deze waarderingen vandaan? In Dit is geen vrouwenboek kaart Koolen de vooroordelen aan die lezers (kunnen) hebben wat betreft de sekse van auteurs. Het boek is gebaseerd op haar proefschrift – een die vóór publicatie al het nodige stof deed opwaaien. Het benoemen van gender van de auteur is namelijk één, maar aangeven dat dit invloed heeft, kon meteen rekenen op een hoop verontwaardigde reacties. Ook daar begon men met vooroordelen.

Lezersonderzoek

De start van het onderzoek van Koolen was gebaseerd op Het Nationale Lezersonderzoek. Door middel van deze enquête kwam de aanname dat lezers ook boeken beoordelen op het gender van de auteur aan het licht. Het is interessant hoe Koolen haar onderzoek niet alleen op wetenschappelijke bronnen baseert, maar juist ook op de samenleving. Want hoe vaak heb jij iemand horen zeggen dat iets ‘een echt vrouwenboek is’? Of dat een boek vergeleken kon worden met een ‘doktersromannetje’? Wordt dit voornamelijk gezegd over boeken door vrouwelijke auteurs, of ook door makkelijke? Het blijkt dat er veelal met twee maten wordt gemeten. Als lezer en recensent ga ik hierdoor ook reflecteren: doe ik dit ook? De meningen van andere lezers kunnen hierdoor fungeren als een eye-opener voor jezelf.

Waarom winnen mannen meer literaire prijzen?

Misschien zijn er wel weer mannelijke schrijvers. Of schrijven mannen gewoon beter? Ondanks dat er evenveel professionele mannelijke als vrouwelijke schrijvers zijn (50%), maken mannelijke schrijvers 75% meer kans dan vrouwelijke auteurs op een literaire prijs. Ga voor de grap maar eens kijken bij de grotere Nederlandse prijzen: hoeveel prijzen zijn de afgelopen jaren uitgereikt aan een vrouw? Koolen legt hierbij de vinger op de zere plek: de vrouwelijke auteurs krijgen wederom meer kritiek en minder mogelijkheden om gezien te worden.

Grondig onderzoek

Maar het is niet alleen lezersanalyses en wat turf-werk, er worden ook complete computeranalyses losgelaten op een zeer groot aantal boeken. Ook heel interessant om te lezen wat hier gebeurt! Het wordt in Dit is geen vrouwenboek duidelijk dat Koolen haar studie zeer grondig en breed heeft opgezet. Toch zijn trekt ze soms ook overhaaste conclusies, het is belangrijk om het boek wel kritisch te blijven lezen. Ook zijn sommige grafieken wat klein, deze zijn niet altijd even goed leesbaar.

Conclusie

Wat kan jij hieraan doen? Koolen geeft hiervoor tips voor verschillende groepen: van lezers tot uitgeverijen. Met Dit is geen vrouwenboek weet ze een eye-opener neer te zetten, en haar zeer interessante onderzoek verdient meer aandacht. Dus echt, ga Dit is geen vrouwenboek lezen! Maar wel met een kritische blik, want soms kijkt Koolen vrij gekleurd naar haar eigen onderzoek. En wees bewust van wat je zelf leest, en hoe je deze boeken beschrijft.

Uitgeverij: HarperCollins Holland
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.