Dochter van de diepzee – Rick Riordan
Riordan kennen we al van de Percy Jackson-serie, maar met Dochter van de diepzee gaat hij een andere kant op. Geen (half)goden, de hoofdpersoon Anna Dakar is gewoon een meisje. Maar niet zomaar een meisje: ze is eerstejaarsstudent aan de Harding-Pencroft Akademie, waar leerlingen worden opgeleid tot de beste maritiem biologen, zeestrijders, navigatoren en onderwaterontdekkingsreizigers van de wereld. Dochter van de diepzee is een eerbetoon aan Jules Vernes’ 20.000 mijlen onder de zee.
De HP-school en Verne
De prestigieuze Harding-Pencroft Akademie is een school voor zeer getalenteerde kinderen. Ze worden ingedeeld in een van de vier afdelingen, die onderling ook concurreren. Dit doet me heel erg denken aan een andere (magische) school met afdelingen en iets met HP… Maar Anna weet dit, en geeft ook aan alle Harry Potter grappen al gehoord te hebben. Hierdoor laat Riordan zien dat hij zich bewust is van het literaire erfgoed van Rowling en zich niet zomaar heeft laten ‘inspireren’, maar zelf een wereld schetst in Dochter van de diepzee.
Het is een ander literair werk waardoor Riordan zich heeft laten inspireren, namelijk Jules Verne. Verne schreef tientallen boeken en korte verhalen, waarvan De reis om de wereld in 80 dagen zijn meest populaire werk was. Maar Dochter van de diepzee is gebaseerd op een van zijn andere werken waarmee Verne bekend werd, namelijk Dochter van de diepzee. In dit verhaal beschreef Verne de onderzeeër Nautilus en zijn kapitein Nemo. Riordan verwijst regelmatig naar dit werk, waardoor ik ook nieuwsgieriger word naar deze boeken!
De eindejaarsopdracht
Tijdens hun eerstejaarsopdracht gebeurt er iets vreselijks, waardoor Anna alles op alles moet zetten om zichzelf en haar klas te redden. De school wordt namelijk aangevallen als Anna en haar klas onderweg zijn naar de boot voor hun opdracht, maar ook zij blijken gevaar te lopen. De rivaliserende school heeft het op hen gemunt, en dan blijkt Anna ook nog eens extra speciaal te zijn (ahum, the chosen one van HP?). Samen met haar klasgenoten zet Anna koers richting de geheime basis van kapitein Nemo.
Maar de Nautilus blijkt anders te zijn dan verwacht, en de rivaliserende school weet ook de geheime basis te vinden. De spanning in Dochter van de diepzee loopt op en
Karakters met imperfecties
Riordan heeft van Anna een karakter van vlees en bloed gemaakt door haar meer dan the chosen one te maken. Ze is onzeker over haar kunnen, voelt ook verdriet, en heeft zelfs gewoon last van menstruatiekrampen. Go Riordan, het is goed om te zien dat zulke zaken ook zijdelings in jeugdliteratuur wordt geïntroduceerd zonder het een big deal te maken!
Ook een van de beste vriendinnen van Anna, genaamd Ester, is ook geen in-en-in-held, maar weet wel de heldenrol op zich te nemen. Ester heeft namelijk een emotionele support-hond omdat ze last heeft van onder andere angsten. Maar dit betekent niet dat Ester niet een van de meest belangrijke karakters is in de strijd. Ze blinkt juist uit in andere zaken!
Conclusie
Het tempo in Dochter van de diepzee ligt hoog en de spanning wordt goed opgebouwd, waardoor je Riordan’s nieuwe boek niet weg kan leggen. Ik hou van de intertekstuele verwijzingen naar Verne en Harry Potter, het verwijzen naar andere mythes en verhalen is een sterk punt van Riordan. Extra sterk vind ik de imperfecte karakters in dit boek, waardoor je ziet dat je niet perfect hoeft te zijn om de dag te kunnen redden.
Uitgeverij: Van Goor | Uitgeverij Unieboek
Vertaler: Marce Noordenbos
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
