Tim Hofman kende ik al langer van zijn presentatiewerk en zijn YouTube kanaal #BOOS. Maar wist je dat dit multi-talent ook al een dichtbundel heeft uitgegeven: Gedichten van de broer van Roos. Zal het wat zijn of is het een gevalletje ‘schoenmaker, blijf bij je leest?’
Hofman
Hofman is bekend geworden van de televisie en had dus al een schare fans, zijn dichtbundel Gedichten van de broer van Roos kwam ook binnen op nummer twee in de bestseller 60. Veel van zijn gedichten zijn geïnspireerd door ex-vriendinnen, die hij zelfs noemt in het dankwoord. Hofman is ook niet bang om taboe-onderwerpen aan te snijden, net als in de programma’s die hij presenteert. Bijvoorbeeld in het eerste gedicht ‘Mijn ex-vriendin had anorexia en ik had daar last van (fictie)’ weet Hofman al een heftig onderwerp aan te snijden. Maar Gedichten van de broer van Roos wisselt de heftige onderwerpen af met taalgrapjes, waardoor het een lach en een traan oproept.
Stijl
Hofman speelt met verschillende stijlen in zijn dichtbundel. Er zijn bijvoorbeeld typografische grapjes, woordgrapjes, puzzels, alliteratie en andere rijm. Ik ben zelf een sucker voor woordgrapjes en was daarom helemaal in mijn nopjes met de dichtbundel. Bijvoorbeeld het volgende gedicht:
Eidentity crisis
I am
a duck,
eend I?
Er wordt veel met taal en uitspraak gespeeld, waardoor de dichtbundel toegankelijk is voor lezers die niet veel poëzie lezen. Toch heeft Hofman ook wat meer diepgaande en complexere gedichten in de bundel opgenomen. Bijvoorbeeld ‘Eenzaam, twee samen’ is technisch erg goed in elkaar gezet en als lezer blijf je dit gedicht lezen om de volgende laag te ontdekken: iedere keer zegt het gedicht net iets meer. Hiermee laat Hofman zien dat hij meer in z’n mars heeft dan wat flauwe woordgrapjes.
Eindoordeel: vier sterren.
