Eerlijkheid duurt het langst, tenminste, dat horen we altijd. In Het eerlijkheidsexperiment vraagt de 79-jarige weduwnaar Julian Jessop zich af wat er zou gebeuren als je aan een wildvreemde de waarheid vertelt. Dus Julian vertelt zijn verhaal in een groen schrift, en laat dat achter in een café.
De personages
Het verhaal van Het eerlijkheidsexperiment begint met Julian. Maar wanneer hij het schrift achterlaat, vindt het volgende personage het schrift. Zo worden ook de vertelperspectieven uitgebreid met de personages, en leer je ze een voor een kennen. Bijvoorbeeld Monica, de eigenaresse van het café. Zij vindt het schrift, en laat het weer achter voor de volgende lezer.
Na het lezen van de persoonlijke verhalen vinden de nieuwe personages hun weg in het leven van de eerdere waarheidvertellers uit het schrift. Pooley introduceert zo stapsgewijs haar nieuwe personages. Het eerlijkheidsexpriment voelt als een soort Love Actually, waarbij de verhaallijnen meer met elkaar gemeen hebben dan op het eerste oog lijkt. Naarmate het verhaal vordert, worden de personages ook steeds gelaagder.
Vriendschap
De personages uit Het eerlijkheidsexperiment worden met een warmte omschreven waardoor je genegenheid voor ze gaat voelen, zelfs wanneer ze verkeerde beslissingen maken met de beste intenties. Zo ontstaan er mooie vriendschappen tussen de personages. Want wat hebben een zakenman, een Australische backpacker, een gepensioneerde schilder gemeen? Ondanks hun verschillen krijgen de personages een band met elkaar, en raken hun levens met elkaar verweven.
Persoonlijke problemen
De personages hebben allemaal hun eigen problemen, waardoor je als lezer ook kleine levenslessen meekrijgt. De problemen zijn niet mals: verslaving, postnatale depressie, eenzaamheid. Maar Pooley brengt ze op een luchtige manier: ze onderschat ze niet, maar laat zien dat de personages meer zijn dan hun problemen. Met behulp van hun vrienden worden deze problemen overzichtelijker, en kunnen de personages hun demonen onder ogen zien.
Eerlijkheid
Wat de karakters gemeen hebben is dat ze het perfecte plaatje nastreven. Voor de een is dit een gezin, voor de ander een succesvolle baan. Maar in het schrift schrijven ze eerlijk over hun eigen onzekerheden. Eerlijkheid is dan ook het belangrijkste thema uit Het eerlijkheidsexperiment. Maar iets verzwijgen, ben je dan ook nog eerlijk? Dit leidt uiteindelijk alleen maar tot meer problemen, én een grote plottwist.
Conclusie
Met Het eerlijkheidsexperiment heeft Clare Pooley een sterke roman neergezet, met interessante karakters en onverwachte twists. Naarmate het verhaal vordert, diepen de karakters en thema’s zich verder uit en weet de roman écht indruk te maken.
Uitgeverij: Cargo
Vertaler: Hien Montijn
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
