Pas lag er plotseling een cadeautje in de brievenbus. Dat was Het eiland, met een kaart én bijpassende chocoladebonbons. Wat een cadeautje! En ik vond Het eiland nog veel leuker dan verwacht, ik kon niet meer stoppen met lezen. Vanuit de ogen van Lorna en Alice leer je het eiland Kip kennen. Lorna is twintig jaar geleden vertrokken van het eiland, en nooit meer terug geweest. Waarom vertrok ze, en keek ze niet terug?
Twee vrouwen
Het eiland wordt verteld vanuit het perspectief van twee vrouwen: Lorna en Alice. Hierdoor krijg je een volledig beeld van het verhaal en leer je sommige karakters op meerdere manieren kennen. Waar de twee vrouwen op sommige vlakken tegenpolen zijn, zijn er ook veel overeenkomsten. Ze hebben beide een sterke band met het eiland, maar waar de een er juist naar toe getrokken wordt, wil de ander zich juist afstoten van het eiland. Naarmate het verhaal vordert leer je de personages beter kennen en voel je meer en meer sympathie voor hen. Laagje voor laagje worden de karakters ook sterker opgebouwd: je lijkt echt een band met ze op te bouwen.
Het vertrek
Toen Lorna vertrok van het eiland Kip, was haar kleine broertje Jack pas 14 jaar oud. Inmiddels zijn we vele jaren verder, en haar broertje is getrouwd – met Alice. Lorna en Alice hebben beide een dochter gekregen en de twee nichtjes zijn degene die voor deze onverwachte reünie hebben gezorgd.
Vriendschap en familie
Vriendschap (sluiten) is een belangrijk thema van Het eiland. Toen Alice naar het eiland kwam, sloot ze onverwachte vriendschappen – terwijl Lorna bij haar vertrek juist vrienden verloor. Zijn deze vriendschappen nog te herstellen? De banden tussen de verschillende personages zijn warm en je voelt dat Lorna ontdooit. Maar een ander belangrijk thema is familie. Jack en Lorna proberen hun band te herstellen, maar deze is heel fragiel. Het wordt voor de lezer steeds duidelijker waarom Lorna niet op het eiland kon blijven, en het doet pijn om te lezen hoe de jonge Lorna zich voelde. De weer herstellende band tussen broer en zus is ontroerend, maar het verhaal is confronterend. Want hoe vaak weten we niet wat er achter gesloten deuren gebeurt? Maar ook de band tussen Jack en zijn vrouw Alice is breekbaar.
Het eiland draait grotendeels om haar karakters en de relaties tussen de karakters. De hoofdpersonen en de bijfiguren zijn zorgvuldig geschetst en zorgen ervoor dat je blijft lezen. Door de dosering van informatie lijk je een band met ze op te bouwen, waardoor je ook steeds meer gegrepen bent als iets mis loopt. Ik heb regelmatig met vochtige ogen zitten lezen omdat ik zó op ging in het verhaal.
Eilandleven
Regelmatig vergelijkt Lorna het leven in Londen met het leven op het eiland. De stad wordt nogal cliché geschetst: onpersoonlijk, veel lawaai van o.a. de metro’s, je buren niet kennen. Op het eiland steunt de gemeenschap elkaar, en Page beschrijft in veel detail de mooie natuur. Het is vanaf het begin wel duidelijk dat Lorna toch nog een zwak heeft voor Kip. En misschien ook nog voor één nieuwe eilandbewoner? Page strooit ook nog vleugje romantiek door Het eiland maar weer weet ze dit precies goed te doseren.
Conclusie
Een vleugje eilandleven, maar vooral vriendschap en familie zijn de rode draad van Het eiland. Page wist me tot tranen te roeren door haar karakters zo levensecht vorm te geven dat je niet anders kan dan met ze mee te leven. Mocht je dit een tof boek vinden, ik moest regelmatig denken aan Wij zijn de wolven van Evie Wyld – ook een aanrader.
Uitgeverij: Ambo Anthos
Vertaler: Marja Borg
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
