Boeken! Boekhandels! Bibliotheken! Als een echte lezer word ik enthousiast van alles wat met boeken te maken heeft. Een boek óver een boekhandel is dus dubbel zo veel plezier. Dus met goede moed begon ik aan Het geheim van Penumbra’s boekwinkel. Maar is dit boek de hype waard?
Oud en nieuw
Als Clay Jannon zijn baan als webdesigner verliest, reageert hij op een advertentie van Penumbra’s boekwinkel die 24 uur per dag open is. Hij wordt aangenomen als verkoper voor de nacht en al snel wordt hem duidelijk dat de winkel uit twee delen bestaat: één (klein) deel met boeken die verkocht worden, en een groter deel met boeken die uitgeleend worden aan fanatieke klanten. Clay concludeert dat de winkel een dekmantel voor iets groters is en geleidelijk komt hij erachter dat Penumbra en zijn klanten een oeroud geheim op het spoor zijn. Met de hulp van zijn vrienden, waaronder Kat, eenmeisje dat voor Google werkt, zijn kennis van moderne techniek, en de wijsheid van Penumbra weet Clay het geheim, dat nog stamt uit de begintijd van de boekdrukkunst, te ontraadselen.
Oké we hebben dus: oude boeken, nieuwe technologie en een mysterie. Dit klinkt als de perfecte combinatie, en dat is het ook. De speelse mix van de oude boeken en de nieuwe technologie laten zien dat de twee werelden niet náást, maar mét elkaar bestaan en juist een mooie aanvulling op elkaar kunnen zijn. Het geheim van Penumbra’s boekwinkel is een ode aan de papieren boekhandel, maar laat ook zien dat de digitale revolutie een aanvulling kan zijn.
Nerds
Clay en zijn vrienden zijn een groepje prototype nerds. Zelf was Clay webdesigner, zijn beste vriend Neel heeft hij vriendschap mee gesloten omdat ze hielden van hetzelfde fantasyboek en het meisje dat hij ontmoet, Kat, werkt als datavisualisator bij Google en is dol op alles wat technologie kan. Deze mix aan mensen zorgen voor veel verwijzingen naar fantasy, boeken, coderen, websites bouwen en andere dingen die vaak geassocieerd worden met The Big Bang Theory-achtige types (maar dingen die stiekem wél heel interessant en leuk zijn).
De onderlinge relaties tussen de karakters en hun onderlinge dynamiek is leuk geschetst, maar de karakters zelf worden niet echt uitgewerkt. Maar dat maakt niet uit: het is de queeste die het belangrijkste element uit het boek is.
Conclusie
Het geheim van Penumbra’s boekwinkel prikkelt je nieuwsgierigheid en laat je nóg meer van boeken houden dan je al deed. Ik wil net zo’n huis als mevrouw Lapin (‘Haar huis is het hol van een bibliofiele hobbit: lage plafonds en kleine ruimtes stampvol boeken’), ik wil de (technologische) kennis van Kat (die het berekenen van de omtrek van de aarde ‘helemaal niet zo moeilijk’ noemt en op een gewonde donderdagavond ‘Wikipediapagina’s moet redigeren’), maar bovenal wil ik zo’n mooi avontuur met zo’n interessant mysterie als Clay. En een vervolg op Het geheim van Penumbra’s boekwinkel, als dat kan?