Ik had het geluk dat ik in de laatste maand van dit jaar het beste boek las. De Noorse schrijver, Geir Gulliksen, blies me volledig van mijn sokken met zijn eenvoudige, maar zeer overtuigende proza.
Een van de eerste dingen die opvalt als je dit boek leest, is het perspectief. Dit verhaal is geschreven vanuit Jon (de ik-persoon), een schrijver, die teruggaat in het verleden en onderzoekt hoe het komt dat zijn vrouw er met een ander vandoor is. Het is indringend, hij beeldt zich iedere stap in van haar vreemdgaan vanuit háár.
Ze was ervan overtuigd dat hij naar haar achterwerk keek, ze voelde zijn ogen als een warme hand, enigszins keurend, eerst op haar ene bil en toen op de andere.
Dit is hoe schrijven vanuit de derde persoon het best tot zijn recht komt. Ik had het nog nooit eerder zo gelezen. Bijzonder is dat het geen boos, wraakzuchtig of wanhopig verhaal is geworden. Het is een onderzoek naar hoe het zo heeft kunnen lopen. Het is daarnaast een onderzoek naar de liefde.
Wat is liefde? […] Het woord verwijst naar een gevoel of een ervaring waarvan iedereen denkt te weten wat het is, maar hetis te klein – en tegelijkertijd te groot.
Het hoofdpersonage wil geen traditionele rolverdeling. Hij weet dat het bij seks er wel vaak zo op neerkomt, maar is zich daar bewust van. Hij is blij om als man te koken en te wachten tot zijn vrouw thuiskomt. Hij had voorheen wel een baan, maar wordt huisman.
Het was niet meer alleen ons huis waar ze kwam, de kamers waren een soort uitbreiding van mijn innerlijke leven.
Als je over de verbazing van het begin heen bent, weet de schrijver je ook nog eens vast te houden met zijn verhaal. Hij zet je op een spoor waarvan je denkt: dít moet het geweest zijn waardoor… en je blijft nieuwsgierig doorlezen.
De setting van het boek vond ik ook erg interessant. Het speelt zich af in Noorwegen en zijn vrouw gaat plots even skiën om er tussenuit te zijn, of wandelen in een ‘oerbos’. Wow, waar is deze plek?
Als ik iets moet noemen dat ik minder goed vond aan het boek, dan moet ik even zoeken, maar dan is dat de omslag. Ik kreeg het idee dat er een uitgeverij met Microsoft Paint aan de slag was gegaan, maar bij iedere vertaling is er echt voor gekozen om dit de voorkant te laten zijn.
Ik ga dit boek zeker herlezen. Is het al 2020?
