Ik zal verdwijnen in het donker – Michelle McNamara
True crime is een van mijn niet zo geheime interesses. Het komt niet door het lugubere van de verhalen, maar door de psychologie erachter: wáárom doen moordenaars wat ze doen? Michelle McNamara herkende dat gevoel waarschijnlijk. Zij spendeerde jaren van haar leven aan het jagen op een seriemoordenaar die in de jaren zeventig en tachtig Californië terroriseerde: de Golden State Killer, ook wel bekend als de Original Night Stalker.
Hij brak in zo’n honderd huizen, verkrachtte zo’n vijftig vrouwen en vermoordde rond de twaalf mensen. Eind jaren tachtig stopte hij net zo plots als dat hij begon. Michelle McNamara, naast true crime-schrijfster en misdaadblogger ook de vrouw van acteur Patton Oswalt (The Kings of Queens), werd haast geobsedeerd door de seriemoordenaar en zette alles op alles om zijn identiteit te achterhalen. Ze werkte daarvoor samen met gepensioneerde rechercheurs en dook enorm veel dossiers in, op zoek naar de meest minuscule hints.
Overdosis
In Ik zal verdwijnen in het donker neemt ze ons mee in haar zoektocht. Helaas heeft ze het boek zelf nooit kunnen afronden (het is afgerond door anderen) en heeft ze ook nooit geweten wie de Golden State Killer is (hij is begin dit jaar opgepakt), want ze overleed aan een overdosis pijnstillers en kalmerende middelen. Jammer, want op de pagina’s spat het ervan af hoe graag McNamara de identiteit van de moordenaar wilde achterhalen. Ze schreef vol passie en, duidelijk, ook met emotie.
Wat ik daarmee bedoel? McNamara neemt de tijd om in het boek uiteen te zetten wat haar eigen gevoelens waren en hoe haar persoonlijke leven beïnvloed werd door haar speurtocht. Eerlijk gezegd vond ik de focus op haarzelf af en toe net iets te groot – soms hele hoofdstukken – maar aan de andere kant zorgt het ervoor dat een true crime-boek als dit wel meer persoonlijkheid krijgt. Want hoe zorg je daarvoor als de seriemoordenaar zelf nog gezichtsloos is? McNamara heeft ook een prachtige balans gevonden tussen het vertellen van de gruweldaden en het neerzetten van de verhalen van de slachtoffers. Ze zijn niet als betere versies van zichzelf neergezet, maar echt als mensen van vlees en bloed, waardoor alles echt veel meer binnenkomt.
Schurken tegen de waarheid
Interessant is dat McNamara haar theorieën over de moordenaar vrij systematisch uiteenzet, waardoor het makkelijk is voor de lezer om haar ideeën met de werkelijkheid te vergelijken. De Golden State Killer is immers inmiddels in de kladden gevat (ik ga zijn identiteit niet noemen, voor degenen die dat als een spoiler ervaren). En ik kan je vertellen: ze sloeg de spijker vaak op de kop. McNamara laat haar theorieën moeiteloos ineenvloeien met haar verslag van de gebeurtenissen. En man, wat zijn die gruwelijk. Je kunt dit boek beter niet in het donker lezen als je alleen thuis bent, want ieder geluidje is ineens een Golden State Killer met slechte bedoelingen.
Eén minpuntje: ik vond de scheidslijnen tussen de blokken die waren geschreven door de andere auteurs niet erg duidelijk. Ze werden goed aangegeven aan de het begin, maar waar eindigden ze in hemelsnaam? Sommige passages waren overduidelijk ‘Michelle’ door de emoties die ze erin legde, en de anekdotes, maar in de uiteenzettingen over het gebeurde was dit niet altijd even duidelijk.
Aanrader?
Dat is geen moeilijke vraag. Wat mij betreft is dit een boek dat iedere true crime-liefhebber gelezen moet hebben. Het is angstaanjagend van begin tot eind.
