Een vader die zijn dochter in een leven van misdaad trekt om haar te beschermen van de mensen die hen willen vermoorden… Het concept intrigeerde me. Jordan Harper is ook niet onbekend met schrijven, hoewel hij eerder niet aan boeken werkte, maar aan afleveringen van tv-series (The Mentalist, Gotham). Reden genoeg in ieder geval om deze thriller op te pakken.
Je duikt eigenlijk gelijk in de actie: Polly komt van school af als ze plots oog in oog staat met haar vervreemde vader, vers van de gevangenis. Ze voelt zich natuurlijk genoodzaakt met hem mee te gaan (veel anders kan je niet als jong meisje) en als lezer merk je al snel dat een kat-en-muisspel op het punt staat te beginnen.
Opvallende schrijfstijl
Het kan goed werken om korte zinnen te gebruiken als je snelheid in bijvoorbeeld een actiescène wilt krijgen. Harper gebruikt die stijl waarschijnlijk echter voornamelijk om ‘kindser’ over te komen, vooral als hij vanuit Polly schrijft. Ze komt hierdoor alleen een stuk jonger over dan ze daadwerkelijk is – ik dacht een lange tijd dat ze een jaar of acht was in plaats van, geloof ik, twaalf. Dat wordt versterkt doordat Polly vaak doet alsof haar teddybeer levend is. Ik weet niet: aan de ene kant is het verfrissend, zo’n insteek, maar het contrast met het harder moeten worden is hierdoor wel erg groot.
Overigens wordt de schrijfstijl voor Polly ook weleens doorgetrokken naar vader Nate. Ik vond dat niet echt fijn, want het is een heel staccato stijl die je naar mijn mening beter met mate toe kunt passen. Dat zorgde bij mij af en toe voor wat frustratie.
Voor wie is dit boek?
Dit is geen klassieke thriller in de zin dat je mee moet puzzelen of veel psychologische, onderhuidse spanning hebt of zoiets. Je gaat meer in de richting van de actiethrillers.
