Lavendelvelden, croissants en het strand… Isabelle Bonnet, de leider van een geheime dienst in Parijs, overleeft ternauwernood aan een bomaanslag. Om alles weer op een rijtje te krijgen gaat ze op vakantie naar haar geboorteplaats Fragolin aan de Côte d’Azur, maar als een Engelsman verdwijnt en in zijn huis een lichaam wordt gevonden, wordt Isabelle gevraagd om tóch even naar de zaak te kijken…
Vive la France
Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman ademt Frankrijk. De subtiele Franse woorden tussendoor en de uitgebreide beschrijvingen van de omgeving zorgen ervoor dat je je echt in Zuid-Frankrijk waant. De Croisette in Cannes, de haven van St. Tropez maar ook het dorpje Fragolin – alles wordt gedetailleerd geschetst en ik rúik de lavendelvelden bijna zelf. Echt een thriller voor liefhebbers van Frankrijk!
Werk-privé balans
Isabelle wordt gestoord tijdens haar vakantie, maar weet toch een beetje werk-privé balans te behouden. Opvallend, want dit is niet altijd het geval bij rechercheurs in thrillers. Naast het doen van onderzoek gaat ze dus ook een middagje zwemmen, naar het strand of naar een barbecue. Zelfs Isabelle’s baas zegt hierover
“‘Dat is nou juist het geheim van het succes’, legde Maurice uit. ‘Wie alleen aan zijn carrière denkt, maakt nooit carrière!”
En dat is een zeer goede les om mee te nemen uit Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman.
De Engelsman
Maar er is natuurlijk nog een mysterie om op te lossen! Met alle beschrijvingen van Frankrijk lijkt het soms bíjna uit het beeld te verdwijnen, waardoor de spanning zachtjes onder het oppervlakte sluimert. Een Engelsman is verdwenen en er is een lijk gevonden in zijn huis – het lijkt een makkelijk op te lossen zaak, maar de lokale politie heeft te weinig aanknopingspunten. Op verzoek van haar baas bemoeit Isabelle zich ermee, iets waar de lokale politie eigenlijk niet op zit te wachten.
Maar in plaats van een constante strijd – wat gebruikelijker is in zulke situaties in thrillers – weet Isabelle juist de band met de politie te verbeteren. Isabelle heeft een prettig karakter en is fijn in de omgang. Je leert haar en haar achtergrond goed kennen en ze is echt een personage dat je in je hart sluit. Maar extra leuk is haar assistent Eustache Apollinaire! Hij steelt echt je hart met z’n interessante trekjes (en opvallende sokken).
Oké de Engelsman dus. De zaak blijkt een stuk gecompliceerder te zijn dan Isabelle op het eerste oog dacht. Martin geeft beetje bij beetje extra informatie aan de lezer, waardoor het verhaal op een goede manier verder kabbelt. Daarnaast doet Isabelle nog haar eigen onderzoek naar de dood van haar ouders. Er zijn geen enorme plottwists, maar die heeft Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman ook niet nodig om het publiek geboeid te houden.
Conclusie
Madame le Commissaire en de verdwenen Engelsman heeft het allemaal: mysterie, leuke karakters, een vakantie in je boek en een vleugje romantiek. Dit maakt het een zeer volledig boek: eigenlijk is de benaming ‘Provence thriller’ niet veelzijdig genoeg. Dit is geen thriller die je met ingehouden adem leest, maar meer een rustig en steady boek voor een heerlijke zondag op de bank.
Uitgeverij: LS Amsterdam
Vertalers: Ans van der Graaff en David Orthel
