Er zijn een aantal auteurs van wie ik de boeken eigenlijk altijd goed vind – en toch lees ik dan niet alle boeken die gepubliceerd zijn. Sharon Bolton is een van die auteurs, dus toen A.W. Bruna me een exemplaar stuurde, was ik daar zeer tevreden mee. Yes, een thriller voor mee naar Gran Canaria!
Het is best knap, hoe Bolton dit verhaal heeft ingestoken. We volgen een groot deel van het boek vrij letterlijk een luchtballon: Jessica heeft de tocht boven de natuur tussen Engeland en Schotland voor de verjaardag van haar zus Isabel geregeld. Het is een perfecte tocht, tot de toeristen getuige zijn van een ernstig geweldsdelict op de grond.
Klein probleempje: de dader heeft de luchtballon gespot en is niet van plan getuigen in leven te houden… Hij zet de achtervolging in, en ik moet zeggen: het is knap dat Bolton een achtervolging van een luchtballon spannend kan houden. Tegelijk moet ze af en toe grijpen naar oplossingen die – alles bij elkaar nemende – iets te veel van het goede zijn.
Actie en twists
Er zitten genoeg ‘harde actie’-momenten en twists in het boek om de pagina’s om te willen blijven slaan. Enerzijds knap, anderzijds vond ik ook dat de werkelijkheid net iets te veel gebogen werd om de plot voort te stuwen, en zelfs na die verbuigingen waren er wat losse eindjes en onduidelijkheden. Ik kan er niet al te veel over kwijt omdat die punten te veel weggeven over het verloop van het verhaal, maar ik dacht in ieder geval net iets te vaak ‘huh?’ en ‘echt?’.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb genoten van deze thriller. Ik genoot alleen meer vanwege de actie dan vanwege een enorm sterk plot of iets dergelijks.
En o ja: een speciale benoeming voor de nonnen. Die waren leuk. Ze deden me een beetje denken aan de nonnen in Sister Act.
