De overblijfvader – Henk Rijks
Van Uitgeverij Pluim mochten wij De overblijfvader van Henk Rijks lezen. Ik (Lucia) nam het mee naar Santorini. De overblijfvader is een heerlijk cynisch boek over hoe het burgerlijke leven in Oegstgeest overkomt op iemand die net is terugverhuist uit Ecuador.
Wanneer Tonk van Lexmonds ex-vrouw overlijdt, moet hij naar Nederland om voor zijn tweelingzoons te zorgen. Aan zijn nieuwe burgerlijke leven in Nederland moet hij nogal wennen.
Gelukkig ontmoet hij snel de exentriekte Maarten Staal. De oorlogsveteraan met één been, die hem meeneemt op de motor, maar ook steeds verder meesleept in zijn standpunten en radicale acties. Staal is een fantastisch, onnavolgbaar personage. Hij woont samen met Mientje, die hij op een dag heeft meegenomen uit het bejaardentehuis. Er was geen haan die ernaar kraaide:
Da’s het perverse: als een kind vermist wordt, dan is het land te klein, wordt alles gemobiliseerd, internet, Facebook, weet ik veel, complete gekte en hysterie. Maar een bejaarde die zoek is? Ik vermoed dat ze voor de vorm nog een week naar Mientje hebben gezocht en daarna dachten: het is wel goed zo. Gek, toch?
Ondanks dat Tonk een vriendin in Ecuador heeft, belet dat hem niet in zijn avontuurtjes. Hij krijgt het druk in Nederland, gaat al naar bed met Maaike en ook de app Hppn heeft hij snel onder de knie.
Happn blijkt net zoiets als vliegvissen. Je gebruikt je mooiste lokvlieg, niet te opvallend of kleurrijk, net aantrekkelijk genoeg om op te vallen zonder af te stoten.
Zijn ‘ontdekking’ van verschillende technologieën en trends leidt regelmatig tot geestige spraakverwarringen. Rijks schrijft grappige scènes met een fijne cynische toon.
Op de school van de jongens moet hij plots in iets dat een Whatsappgroep heet. De juf heeft hem toegevoegd:
Ik heb je meteen aan de appgroep toegevoegd. Een beetje raar misschien, maar ik heb de moeder van de jongens, je ex dus, nog gewoon erin laten staan. Vond ik zo bot, om die te verwijderen. Ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen. Het is toch zo, zo…raar, heftig raar dat ze er ineens niet meer is en zo. Echt, hè?’
De overblijfvader leest makkelijk weg. Het zit vol geestige scènes en Henk Rijks geeft regelmatig een sneer naar de maatschappij van nu.
