Een tijdje terug kwam ik een oud-klasgenoot tegen, die me vol enthousiasme vertelde over een boek dat uitgeverij Cossee ging uitgeven. Destijds moest Het geheime leven van Henri Pick nog gepubliceerd worden, en kon ik het dus helaas nog niet bestellen. Toen ik afgelopen weekend in de boekhandel stond (en wát voor een! Ik was bij de befaamde Boekhandel Dominicanen in Maastricht), viel m’n oog weer op het boek. Die moest mee naar huis!
Een boek over een boek
In Het geheime leven van Henri Pick besluit een bibliothecaris in Bretagne om een collectie te beginnen van alle boeken die door uitgevers zijn afgewezen. Een jonge redactrice stuit daar op een meesterwerk, geschreven door een zekere Henri Pick. Volgens zijn weduwe las Pick, pizzabakker, nooit een boek en schreef hij niets anders dan boodschappenlijstjes.
De plot is een mooi verhaal over een bijzondere ontdekking. Vooral de bibliotheek van afgewezen manuscripten spreekt tot de verbeelding. Hoe ontzettend veel mensen schrijven niet ooit een manuscript dat níet uitgegeven wordt? Al deze (aspirant)schrijvers zullen hier misschien wel iets in zien, of iets in herkennen.
Lezers herkennen altijd wel iets van zichzelf in een boek. Lezen is volledig egocentrisch. Onbewust zoeken we naar datgene wat ons aanspreekt.
Vele verhalen
Het boek bevat vele verhalen: een liefdesverhaal, een zoektocht naar een persoon, een onderzoek naar wie Henri Pick echt was, een schets van de Bretange, en hoe een uitgeefproces in elkaar zit. Gaandeweg lees je door het verhaal van Delphine over het uitgeefvak, van de aanbiedingsvergadering tot hoe de vertegenwoordigers te werk gaan. Het is leuk om de bevlogenheid van de redactrice te zien. Zoals haar ouders ooit over haar zeiden:
Delphine had het vermogen ontwikkeld om de hartslag die een tekst tot leven brengt aan te voelen.
Conclusie
Foenkinos schrijft in klare, maar gedetailleerde taal. Er zijn geen, zoals Proust’s taal genoemd wordt in Het geheime leven van Henri Pick:
zinnen zo lang als een slapeloze nacht.
Hierdoor vlieg je door het boek heen. Ik wil ook niet te veel woorden aan dit boek vuil maken, maar Het geheime leven van Henri Pick heeft me laten lachen en ontroerd met het mooie verhaal. Hiermee schreef Foenkinos een aanrader, een boek om niet snel te vergeten.
