Readalicious mocht van uitgeverij Podium als een van de eersten de nieuwe roman van Alex Boogers lezen. Deze week is het boek ook verkrijgbaar in de boekhandels.
Boogers heeft een indringend verhaal geschreven. Het gaat over de oude man Jacob, die zijn vrouw heeft verloren. Hij is iedere dag in de polder te vinden met zijn hond Muis. Hij spot vogels en is op zoek naar de ijsvogel. In de polder ontmoet hij het joodse meisje Amy. De eerste keer dat hij Amy ziet, lijkt er iets gigantisch mis te zijn. Hij probeert haar te helpen, maar zij laat hem niet.
Jacob heeft geen makkelijk leven gehad. Dat ziet zijn omgeving ook:
Ze meden mij als de pest, want mensen denken dat leed overspringt van de ene mens op de andere.
Jacob en Amy blijven elkaar tegenkomen in de polder. Amy heeft het gevoel dat ze er iets verloren is, maar ze weet niet wat. Van haar moeder moet ze naar een therapeut. Deze moedigt haar aan een dagboek bij te houden, omdat ze black-outs heeft.
Dan is er nog de zwarte, kolossale jongen Harvey. Ik vond hem een van de interessantste personages in het boek, maar over hem lees je relatief weinig. Hij spreekt drie jaar lang niet vanwege het trauma dat hij heeft. Anderen denken daardoor dat hij verstandelijk gehandicapt is, maar ondertussen denkt hij dingen als:
Ik had als kind geleerd dat je mensen steeds moet geruststellen. Als je geen bedreiging wilt vormen, dan moet je je aanpassen. Als je groot bent, maak je dan klein. Als je zwart bent, maak jezelf dan witter, en als je praat, probeer dan te kalmeren. Als je niet praat, raken mensen bezorgd. Als je zwart bent in een witte wereld dan boezem je angst in.
In veel boeken van Nederlandse auteurs is Amsterdam het decor. Hier niet. Dat is een verademing. Boogers werpt een scherpe blik op het Nederland dat híj kent. Hij schetst een arbeiderswijk waarin gevochten wordt, maar nooit vooruit wordt gekomen. De wijken waarin loten worden gekocht, maar nooit gewonnen wordt, zo schrijft hij.
Je weet pas wat een buurt kan doen als je er echt woont […], en daarom zeggen de jongens op straat vaak: ‘je weet toch.’ En iedereen weet het. Iedereen in de buurt. De jongens weten hoe hun ouders zijn en hoe moeilijk het is om de eindjes aan elkaar te knopen. Daarbuiten wonen de mensen voor wie het leven aan komt waaien, en die beweren vaak dat geluk of succes een keuze is.
Je leest hoofdstukken vanuit verschillende perspectieven. Boogers heeft dit slim opgebouwd, want op het moment dat je meer wilt lezen over Amy (wat is er met haar gebeurd?) wisselt het perspectief naar Jacob, die ellenlange wandelingen door de polder maakt en je geduldig leert te zijn.
Het boek gaat over trauma, geweld, verlies, worstelen met eenzaamheid, liefde voor kunsten en ongelijkheid in Nederland. Boogers schrijft erover zoals alleen hij kan.
Al langer had ik Alex Boogers op mijn ’to read’ lijstje staan. Na dit boek weet ik zeker dat ik meer van hem ga lezen.
Eindoordeel: vier sterren.
