Heb jij ook heel veel boeken? Of koelkastmagneten? Schoenen? Of verzamel je iets anders? In Het huis van de verzamelaar van Jess Kidd staat het huis van Cathal Flood helemaal vol: hij is een obsessieve verzamelaar. Zijn huis staat van top tot teen helemaal vol met spullen: van opgezette vogels tot poppen tot een muur van National Geographic‘s.
Onschuldig… of niet?
Het begint allemaal vrij onschuldig in Het huis van de verzamelaar: Maud Drennan werkt in de thuiszorg en komt bij Mr. Flood om hem te helpen op te ruimen en voor hem te koken. De narrige, oude man ziet dit niet zitten en probeert Maud dan ook te dwarsbomen, maar zonder al te veel resultaat. Mr. Flood heeft desondanks hier iets aandoenlijks over hem heen: de narrige oude man lijkt het liefste zijn dagen te willen slijten zonder al te veel bemoeienis.
Dan begint de vijandige Cathal Flood te ontdooien door haar aanwezigheid, maar ondertussen komt Maud achter allerlei geheimen. Is ze nog wel veilig in dat geheimzinnige huis? De lezer wordt heen en weer geslingerd tussen het wel of niet vertrouwen van de oude Flood. Is hij zo aandoenlijk als hij lijkt, en gewoon nukkig omdat Maud zijn verzamelingen weg gooit, of is hij écht niet te vertrouwen?
Geesten
Tijdens het opruimen gebeuren er vreemde dingen in het huis van Flood. Er komt een flesje met een foto bovendrijven, waar een van de personen op de foto er uit is gebrand. Ook staan er plotseling letters in het stof, en heeft ze het gevoel in de gaten te worden gehouden. Je houdt je adem in tijdens het lezen, want wat wordt er bedoeld met al deze aanwijzingen?
Dit klinkt allemaal spannend en vrij plausibel, maar Maud ziet ook geesten, of geesten van heiligen: onder andere Dymphna, Valentijn, en Sint Joris. Niet alleen komt dit totaal niet over, dit zorgt er ook voor dat ik het deel van de eventuele geesten in het huis van Mr. Flood minder serieus begin te nemen. Met de gesprekken met deze heiligen haalt Kidd het andere deel van haar verhaal onderuit.
Humor en ernst
Kidd weet haar personages met de nodige humor te schetsen, ondanks dat ze vooral gebruik maakt van stereotypen. De nukkige oude man, de flamboyante Renata die als man geboren is, de mysterieuze maar knappe man… De personages zijn niet heel nieuw en krijgen helaas ook weinig verdieping. Ook Kidd’s schrijfstijl zit vol humoristische vergelijkingen:
Het geheugen is als een eigenzinnige hond. Soms laat hij de bal vallen en soms brengt hij hem bij je terug. En soms brengt hij niet de bal, maar een schoen.
Maar Het huis van de verzamelaar snijdt ook moeilijkere thema’s aan, zoals eenzaamheid en verwaarlozing van ouderen. Mr. Flood kan wel een nukkige oude man zijn, hij heeft de hulp wel hard nodig. Waar de instanties achter het net vissen, weet het mensenwerk Mr. Flood boven water te houden.
Conclusie
Al met al wist Het huis van de verzamelaar me niet volledig te overtuigen, maar het is een vermakelijk boek. Het mysterie zorgt ervoor dat je tóch het einde wil weten, en steeds word je op het verkeerde been gezet. Wel is het boek onwijs sterk geschreven en met veel humor beschrijft Kidd de toch wel schrijnende situatie van Mr. Flood.
Dit boek heb ik ontvangen van HarperCollins.
