Ben je ook een millenial? Huilen. Gelukkig is er ‘Zeik niet zo’ om je er doorheen te helpen. Een luchtig boek, met zware onderwerpen.
Schrijvers Anouk, Lianne en Suzette schrijven om de beurt een column-achtig hoofdstuk. Soms reageren ze daarbij op elkaar, waardoor er een mooie interactie ontstaat tussen de schrijfsters. Het boek is opgedeeld in thema’s, waarmee ze het leven proberen te vatten, zoals: Dealen met jezelf, Let’s go digital en Aan de arbeid.
Het boek is een feest der herkenning. De observaties zijn erg vermakelijk en hun schrijftoon leest fijn. Onderstaande hoofdstuktitel van Anouk is bijvoorbeeld al erg herkenbaar:
Lachen op Instagram, huilen in bed
De dames hebben ook regelmatig stevig advies aan de wereld om zich heen. Hun toon hierin is stellig. Bijvoorbeeld over moeders die andere vrouwen bangmaken met hun kinderverhalen:
Wat mij betreft zou er ook een ongeschreven regel moeten komen dat vrouwen niet aan andere vrouwen mogen vertellen wat voor regelrechte hel het hebben van kinderen is.
Hear, hear! Maar ze hebben ook advies aan de lezers zelf. Want hoe werkt het volgens hen; leven? Lianne zegt over werken:
Werken is gewoon heel vaak onderaan beginnen en je mond houden.
Natuurlijk heb ik ook wat te zeiken. De opzet van het boek doet soms wat denken aan een zelfhulpboek en logischerwijs zijn niet alle hoofdstukken voor iedere lezer relevant. De hoofdstukken zijn wel kort, waardoor je ze eventueel over kunt slaan (mocht je dit willen), maar waardoor het geheel soms ook fragmentarisch aandoet. Iedere keer als ik er lekker in zat, was het hoofdstuk al voorbij.
Maar ja, lekker belangrijk. Zoals de achterflap al zegt: het is gewoon een geinig boekie.
Eindoordeel: drie sterren
