RecensiesThrillers

Sirenen – Joseph Knox

Samantha1328 views
Sirenen - Joseph Knox

Een aantal weken geleden kreeg ik een mailtje van de redacteur thrillers van Hebban. Ik kreeg als Hebban-recensent de vraag of ik mee wilde doen aan de Hot or Not-panel voor Sirenen van Joseph Knox. ‘Denk er wel goed over na, want het is een noir-thriller, en dat moet je maar net liggen,’ werd erbij gezegd. Toevallig heb ik meer noir-thrillers gelezen die me goed bevielen (Moskou noir van Grebe & Leander onder andere), dus ik durfde dat wel aan.

Goed, Sirenen dus. Aidan Waits is een agent in het Britse Manchester die net iets te vaak buiten de lijntjes kleurt. Hierdoor zou hij eigenlijk ontslagen moeten worden, maar zijn chef heeft een ander idee. Ze plaatsen zijn schorsing in de krant en laten hem undercover gaan om een soort drugsbende op te rollen. De opdracht wordt nog een stukje complexer als een hooggeplaatste man hem vraagt een oogje in het zeil te houden op zijn dochter, Isabelle Rossiter. Aidan cirkelt steeds verder de grimmige onderwereld in en het kost steeds meer moeite te zien wie een dubbele agenda heeft.

Een grijze wereld

Wat Joseph Knox vooral heel goed doet, is het scheppen van een wereld waarin er niet echt zwart of wit bestaat. Iedereen lijkt met zijn eigen demonen te worstelen en verschillende lagen te hebben, waardoor Aidan zich eigenlijk constant in een grijs gebied bevindt. Dat is knap, want in veel thrillers zijn bijpersonages snel vlak. Het is ook lastig om echt een favoriet te hebben in Sirenen. Alles is zo grimmig en duister dat het wat moeite kost om je echt met iemand te identificeren, al leef je wel met Aidan mee en hoop je dat iedereen het er levend van afbrengt.

Waar ik me aan stoorde in het boek, is dat de dialogen vaak vaag waren. Er waren soms zoveel perspectiefwisselingen en onlogische enters dat het me niet altijd duidelijk was wie er aan het woord was. Ik heb daar wel graag duidelijkheid in, dus af en toe moest ik alinea’s meerdere keren lezen. En het is ook een enkele keer voorgekomen dat ik er dan nóg niet uit kwam wie nou wat zei! Dat haalt je ontzettend uit de vaart van het verhaal en dat is natuurlijk enorm zonde. Het is lastig om te bepalen of Knox dit zelf zo vaag aan elkaar heeft geschreven of dat er ergens iets scheef is gelopen bij de vertaling, maar voor mij was dit in ieder geval een irritatiefactor.

Ultraviolet

Het wc-hokje baadde in ultraviolet licht. Dat zag je bij steeds meer bars in het centrum. Drugsgebruikers konden hun aderen dan niet meer vinden.

Dit citaat is me bijgebleven. Ik vroeg me namelijk direct af of dit echt waar is. Ik kan me er wel iets bij voorstellen, maar het is me nog nooit opgevallen! Volgende keer in een bar let ik eens op of er ultraviolet licht in de toiletten is.

Eindoordeel: 4 sterren

Debuteerde op 5 juni 2018 bij Meulenhoff Boekerij met 'De witte kamer', dat de Gouden Strop won. Schreef ook de thrillers 'Zij die zwijgt' en 'De dwalenden'. Leest zelf van alles, van (historische) romans tot speculatieve fictie en van fantasy tot sciencefiction.

Laat een reactie achter