Kennen jullie J.A.G. nog? MacKenzie en Harm die iedere week een nieuwe zaak voor de kiezen kregen die ze – tegen elkaar – uitvochten voor de rechtbank? Dertien van Steve Cavanagh deed me een beetje terugverlangen naar de tijden waarin de serie op de buis was.
Dertien is een vierde deel uit een serie. Ik vroeg dan ook aan de uitgeverij of het boek goed losstaand te lezen is. Het antwoord kan ik nu beamen: ja, deze thriller is zeker als een los verhaal te lezen. Nergens heb je het idee dat je iets mist of dat je te veel achtergrond mist. Het verhaal draait namelijk vooral om ‘de zaak’.
De zaak
Wat is die zaak dan? vraag je je vast af. Een populaire acteur wordt ervan verdacht zijn vrouw en bewaker te hebben vermoord, die samen in bed werden aangetroffen. De hele setting doet eigenlijk een beetje denken aan O.J. Simpson, waar Cavanagh zelf de situatie ook mee vergelijkt. Ondertussen weet de hoofdpersoon, advocaat Eddie Flynn, niet dat de moordenaar heeft plaatsgenomen in de jury en er alles aan wil doen de acteur (Robert Solomon) achter slot en grendel te krijgen.
Het boek leest als een tierelier. Toegegeven: echt nagelbijtend-spannend is het niet, want je weet nou eenmaal dat de undercover moordenaar geen lieverdje is, maar het doet niets af aan het leesplezier. Cavanagh schrijft zo beeldend over het hele advocatenwereldje dat je je bijna zelf een toeschouwer in de rechtbank waant. En ook al is het niet spannend in de zin van ‘omg, gaat de moordenaar op tijd gestopt worden?’, nieuwsgierigmakend is het wel. Je vraagt je constant af wat de volgende zetten van de moordenaar zijn en wanneer Eddie hem eindelijk op het spoor gaat komen.
Aanrader? Wat mij betreft wel. Je vliegt door het boek heen. Ik vond zelf de profielen van de juryleden een beetje onnodig, want die onthield ik toch niet en een beetje thrillerlezer weet heus wel dat de ‘open deur’-profielen dwaalsporen brengen, maar verder blijf je echt geboeid lezen. Voor mij is Cavanagh ook zeker voor herhaling vatbaar.
