Tussen de beesten & wilde rozen – Ashley Poston
Een betoverd, gevaarlijk woud, een queeste met een kleine vos en een reusachtige beer en magie in je bloed… Wat zou je nog meer willen van een fantasy als Tussen de beesten & wilde rozen?
Het betoverde woud
Cerys, de dochter van de koninklijke tuinman, woont in het veilige koninkrijk Aloriya. De koning van Aloriya heeft een betoverde kroon, waardoor het koninkrijk alleen maar voorspoed kent. Maar het woud rondom het koninkrijk wordt alleen maar donkerder: het is vervloekt en verboden terrein. Cerys kent de gevaren: ze wist te ontsnappen terwijl haar vrienden en haar moeder de dood vonden in het bos.
Maar nu, jaren later, overlijdt de koning. Zijn dochter Alwen erft de kroon, maar tijdens de kroning gaat het gruwelijk mis. Als lezer zie je dit van mijlenver aankomen: auteur Ashley Poston bouwt de spanning al op met kleine hints, zoals Cerys die het woud ziet bewegen en schaduwen ziet. Het betoverde woud zorgt voor een sprookjesachtige sfeer, maar laat je niet om de tuin leiden: de wezens zijn creepy en Poston weet ze zo levendig te beschrijven dat je kippenvel krijgt. Maar ook het bos is zeer levendig: Tussen de beesten & wilde rozen leest alsof je zelf in het bos loopt.
Worldbuilding
Ondanks dat de plot niet heel verrassend is, weet Poston de spanning wel goed op te bouwen. Langzaam wordt duidelijk wat voor enge wezens in het bos wonen, maar tijdens het lezen vallen ook (kleine) puzzelstukjes in elkaar. Ook de subtiele knipoog naar sterke vrouwen in Voryn, waar het vrouwelijke geslacht oververtegenwoordigd is en de bruiloft met twee bruiden in Voryn zijn een mooie toevoeging aan het verhaal. De worldbuilding is zorgvuldig in elkaar gezet, met kleine hints naar de uiteindelijke plottwist.
Karakters
Ik was wel aangenaam verrast door de gelaagdheid van de karakters in Tussen de beesten & wilde rozen. Ten eerste is het duidelijk dat Poston al goed heeft nagedacht over de naamgeving van haar karakters. De namen (veel ervan zijn Welsh, ook leuk!) hebben vaak betekenis die correspondeert met hun rol in het verhaal. Ook de bijnaam van Cerys – Madelief – is veelzeggend voor haar karakter.
Cerys is de gedoodverfde held om het koninkrijk te redden, met een verdrietig achtergrondverhaal. Een beetje cliché, maar Poston heeft duidelijk wel nagedacht over de achtergrondverhalen van de karakters. De interactie tussen de karakters is ook fijn: het gekibbel tussen Cerys en de Vos zorgde regelmatig voor een glimlach.
Conclusie
Al met al is Tussen de beesten en wilde rozen een fijn boek, waarvan duidelijk is dat er heel goed is nagedacht over de wereld, haar karakters en hun achtergronden. Het boek leest snel weg, ik had het in een middag verslonden. Desondanks was ik er niet volledig weg van: het is een fijn boek maar heeft (voor mij) niet de wow-factor.
Uitgeverij: Van Goor
Vertaler: Lia Belt
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
