Karl Ove Knausgård bewijst dat je geen plot hoeft te bedenken voor een bestseller, maar dat het leven zelf al voldoende is. Als je het maar goed opschrijft. De Noorse schrijver heeft namelijk een zesdelige bestsellerreeks geschreven over zijn leven. In zijn thuisland was er veel over te doen en zijn er zelfs rechtszaken tegen hem aangespannen. In deze recensie bespreken we deel één: Mijn Strijd – Vader.
Pijnlijk gedetailleerd omschrijft Knausgård in dit eerste deel de relatie die hij als kind had met zijn vader, een onvoorspelbare en ondoorgrondelijke man. Zijn vader vormt een groot contrast met het warme karakter van zijn moeder, die het gezin bij elkaar houdt. Je voelt een ongrijpbaar conflict tussen de twee ouders, waardoor je je afvraagt: hoe kunnen zulke verschillende mensen het met elkaar uithouden?
Je wordt gedurende het verhaal meegesleurd in de achtbaan van Knausgårds emoties en tegenstrijdige overpeinzingen. Eerst wenst hij zijn vader dood, maar vervolgens kan hij er niet mee omgaan als dit ook echt gebeurd. In één verhaallijn volgen we Knausgård als puber:
ik wilde zo graag iemand zijn, ik wilde zo graag bijzonder zijn.
Quote uit: Vader
Waarna hij ons daarna weer meeneemt naar het heden. De plek waar hij soms juist probeert om niemand te zijn en hij moeite heeft met het afronden van zijn roman.
De openingszin van deze roman (zie hieronder) is door Hebban.nl in 2016 benoemd tot mooiste openingszin:
Voor het hart is het leven simpel: het slaat zolang het kan.
Quote uit: Vader
Het boek is een aanrader voor iedereen die van rauwe, schurende verhalen houdt.
Eindoordeel: vier sterren.
Ja die openingszin is prachtig! 🙂