Vluchtig verlangen is alweer de dertigste thriller van Donna Leon over haar personage Brunetti. En ik heb er nog geen een gelezen! Ik was dus erg nieuwsgierig: kan deze rechercheur uit Venetië me overtuigen om boek 1 tot en met 29 ook nog op te pakken?
Venetië
Twee Amerikaanse toeristen raken gewond bij een bootongeval in de Venetiaanse laguna. Commisario Brunetti’s aandacht is getrokken: wat was hier aan de hand? Was het een joyride of was hier meer aan de hand? Brunetti moet samenwerken met verschillende andere partijen, en wandelt dus regelmatig door de stad. Hierdoor wordt je meegenomen door de kleine straatjes, en regelmatig bespreekt Brunetti met een collega of juist verdachte de verschillende buurten en plaatsen. Of wanneer hij onderweg is naar een ziekenhuis in de stad, loopt hij even om om een winkel te bekijken, en als hij ziet dat deze gesloten is, gaat hij even in een café vragen waarom dat het geval is. Maar ik ben niet zo bekend in Venetië (laten we zeggen: totaal niet) dus dit had voor mij geen toegevoegde waarde. Het ging juist over de buurten waar je als reguliere toerist minder snel komt, waardoor Leon wel een inkijkje geeft in de Italiaanse stad zoals je ‘m niet eerder hebt gezien.
Brunetti
Oké om met de deur in huis te vallen: ik was niet weg van het personage Brunetti. Hoe kan deze man al 30 boeken lang commissario zijn als hij te laat op z’n werk komt, gewoon zelf mag besluiten wat voor onderzoek hij oppakt (omdat hij iets in de krant ziet), of gewoon even koffie gaat drinken omdat hij geen zin heeft om te werken? De commissario lijkt een eigengereide man, een die vooral doet waar hij zelf zin in heeft. Zoals we weten van bijvoorbeeld Sherlock Holmes kan dit heel erg in het voordeel werken voor een politie onderzoek, maar ik kon maar geen hoogte van hem krijgen.
De man lijkt niet erg pro-actief, niet in z’n werk maar ook niet in z’n privéleven: wanneer z’n vrouw met collega’s gaat eten is “het gezin op zichzelf aangewezen, verlaten door de moeder, en nu gedwongen zelf op jacht naar voedsel te gaan.” Dus Brunetti eet die avond pastasaus uit de vriezer (die zijn vrouw al eerder heeft gemaakt).
Mysterie
Wat me wel bezighield in Vluchtig verlangen is het mysterie: waarom is dit bootongeval zo ongewoon dat het Brunetti’s aandacht trekt? Waarom willen de twee Italiaanse mannen niks met het ongeval te maken hebben? Het bootongeval lijkt het topje van een ijsberg te zijn, en er zit veel meer achter. Een van de jongens lijkt betrokken bij veel ernstigere vergrijpen, en Brunetti moet tot het uiterste gaan om dit tegen te houden. Maar het onderzoek schiet niet op: dit is voornamelijk door de omzwervingen van Brunetti en dezeer gedetailleerde omschrijvingen, dit haalt de snelheid uit het verhaal.
Conclusie
De commissario kan mij niet overtuigen om nog een verhaal over zijn avonturen op te pakken: Vluchtig verlangen was simpelweg geen boek voor mij. Heel jammer, want ik had hoge verwachtingen van Leon.
Uitgeverij: Cargo
Vertaler: Lilian Schreuder
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.