Een snufje superschattige alpaca’s, een knappe dierenarts en een verbouwing waar Extreme Home Makeover jaloers op kan zijn: dat zijn de ingrediënten van Wedden dat ik blijf. Dat Marijke Vos heerlijke romans kon schrijven wist ik al (lees hier ook de reviews van Ik pleit voor jou, Van Chanel naar Flanel en Alles op alles), maar maakt Vos met deze alpaca-roman de (zeer hoge) verwachtingen waar?
Op de kleine boerderij
Debby en haar zus Hilde zijn het helemaal zat in de randstad: alle dagen in de file en de huizenprijzen zijn torenhoog. Ze dromen allebei van wat meer rust, zoals in een huisje op het platteland. Dus ze gaan het avontuur aan en verhuizen naar het Brabantse platteland, het dorpje Koningswoud. De verschillen van de stad en het platteland zijn treffend geschetst. De scepsis tegenover elkaar, van de Tesla en de freelancers tegenover de stamkroeg en de dorpse roddels: alles klopt. Zelfs de groene badkamer komt me bekend voor – ik ken een leuke Brabantse boerderij die er écht een had. Of ergens aardbeien eten bij een aardbeienboerderij: dat zijn toch de leukste dates? Wedden dat ik blijf gaf me een soort heimwee van naar de stad én het platteland, maar vooral naar dat laatste. Zou ik ook een alpacaboerderij kunnen beginnen?
Knappe mannen
Blijkbaar verstoppen niet alle knappe mannen zich in de Randstad, wat een van de personages in Wedden dat ik blijf oppert: ze zitten allemaal op het Brabantse platteland! De leuke dierenarts, de vriendelijke barman, de knappe makelaar… ga zo maar door. Vos weet hoe ze deze karakters zo op je netvlies kan zetten: van de opgerolde mouwen van een blouse tot blikken in hun ogen – Wedden dat ik blijf is zo filmisch geschreven dat ik het gevoel heb dat ik in Koningswoud rondloop. Ik ben ook verliefd op Rogier! Maar die oud-collega en scharrel Stijn is ook wel erg leuk… wil hij echt alles opgeven om samen met Debby op de alpacaboerderij te wonen?
Ongewenst
Maar niet iedereen is zo blij met de komst van de stedelingen. Wat komen deze yuppen in hun dorpje doen? En heeft Stijn wel zo’n zin om zijn zaterdagavonden in de stamkroeg te slijten in plaats van in de hipste Amsterdamse clubs? Het verhuizen naar het platteland gaat niet over rozen. Debby en Hilde zijn sympathieke karakters en hierdoor gun je ze geen problemen. Je voelt mee met de rollercoaster ondanks dat je in je hart wel weet dat het goed af moet lopen. Immers: Debby past zo goed in het dorpsleven.
Conclusie
Wedden dat ik blijf was zo leuk, dat ik eigenlijk nog even in het boek wilde blijven hangen. Daarom heb ik meteen na het lezen een picknick geboekt bij de alpacaboerderij van de boekpresentatie. Kijk dan hoe leuk, ik ga nog even nagenieten hoor:
O en Marijke, kunnen we misschien als toegift nog een klein hoofdstukje krijgen over Hilde en Pieter, of Sterre en Danny krijgen? Alsjeblieeeeft? Wedden dat ik dat lees?
Uitgeverij: HarperCollins
