In Zachtop lachen vertelt journalist Malou Holshuijsen over haar trauma en hoe deze haar humoristische blik op de wereld verklaart. Maar is al dat sarcasme wel goed? Van de ene op de andere dag is ze bang om te slapen en bang in het verkeer: welk trauma onderdrukt Malou met haar sarcasme? Leef, lach en huil mee met Malou in Zachtop lachen.
Humoristische blik
Malou verschuilt zich achter grappen. Dit doet ze in het dagelijks leven, tegen haar familie, maar ook bij haar psycholoog op de bank. Wanneer het even te persoonlijk wordt, reageert ze met grappen of sarcasme. Dit is haar manier van met zaken omgaan, maar het blijkt dat dit niet zo effectief is als ze hoopt. Vooral in de dialoog met de psycholoog most ik ook regelmatig zachtop lachen om Malou. Haar humoristische kijk op de wereld is een coping mechanism, maar haar gevoelens eten haar van binnen op.
Over eten gesproken – het familiemotto van Malou is ‘eten is zilver en zwijgen is goud’. Het wordt duidelijk dat de oma van Malou in een jappenkamp heeft gezeten en leeft met een trauma – een waarmee ze ook de generaties na haar belast. Dit trauma en de relatie van Malou met haar moeder en oma zorgen ervoor dat, omdat zwijgen goud is, Malou niet graag praat over haar gevoelens. Waarom wordt vooral duidelijk in de flashbacks.
Autobiografische fictie
Holshuijsen heeft het verhaal van Malou in Zachtop lachen gebaseerd op haar eigen verhaal. Ook zij maakte een treinongeluk mee, kreeg een verkeerd uitstrijkje en ging naar een psycholoog om te praten. Hierover vertelde ze in een interview met het Parool. Dit maakt het boek extra indringend.
Duidelijke taal
Zachtop lachen bevat duidelijke taal: geen opsmuk met bijzonder lange zinnen en woorden die je vaker tegenkomt in Nederlandse romans. Hierdoor leest het prettig weg en vlieg je door het boek heen. De hoofdstukken wisselen tussen het heden, het verleden en gesprekken met de psycholoog. Zo ontvouwt het verhaal zich als een puzzel waarvan de stukjes langzaam in elkaar vallen. Deze manier van vertellen vond ik erg prettig.
Conclusie
Zachtop lachen laat je grinniken om Malous sarcasme, maar ook een traantje wegpinken om de situatie. De roman bevat een rauw verhaal, maar het is zonder al te veel opsmuk opgeschreven. De combinatie van humor en de toch wel heftige gesprekken van Malou met haar psycholoog zijn perfect in balans, en laten zien dat Holshuijsen een zeer sterke verteller is.
Uitgeverij: AmboAnthos
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
