Debuteren #3: Van manuscript naar boek
Eindelijk: nadat mijn redacteuren en ik maanden hebben gezwoegd, staat mijn thriller in de catalogus van Uitgeverij Boekerij te shinen. En dat betekent ook dat ik wat concretere informatie kan geven dan voorheen. Bijvoorbeeld de titel (spoiler alert: De witte kamer), de publicatiedatum (sjeeses, 5 juni is het al zover) en – misschien ook wel belangrijk – waar het boek nou eigenlijk over gaat.
De witte kamer
Stel je voor: je wordt wakker op een kale vloer. Je opent je ogen. Alles om je heen is wit en het gebrek aan kleur wordt versterkt door felle lampen. Een stem door de intercom vertelt dat je je mond moet houden en je zonden moet overdenken. Omdat er geen ramen zijn, weet je al snel niet meer of het dag of nacht is en hoeveel tijd er voorbijgaat. Je hersenen registreren geen structuur, geen kleuren, en je begint steeds meer te hallucineren. Beetje bij beetje verlies je je identiteit…
Eigenlijk was dit concept het startpunt van de hele thriller. Wat zou er gebeuren als een dergelijke kamer in Nederland te vinden was? Wat voor soort persoon zou erin opgesloten worden, en belangrijker nog: waarom?
Maandag kreeg ik bericht van de bureauredactie dat de zetproef van mijn boek klaar is. Dat houdt in dat het verhaal al in de juiste opmaak gegoten is: de juiste marges, het goede lettertype, enzovoort. Ik heb het geheel per post opgestuurd gekregen om er nog een laatste keer met een rode pen doorheen te gaan. Een corrector die mijn boek nog niet heeft gelezen doet hetzelfde: met een frisse blik zie je toch weer andere dingen namelijk. De bureauredactie voegt de opmerkingen allemaal samen, voert de laatste wijzigingen door en voilà: De witte kamer is dan klaar om naar de drukker te gaan.
Nog iets meer dan twee maandjes…
Yes, nu gaat het toch écht echt beginnen. Naarmate de publicatiedatum dichterbij komt, krijg je weer met allerlei nieuwe dingen te maken. Ik vind het eigenlijk iedere keer een feest. Hoe tof is het om dit mee te mogen maken? Enkele weken geleden was ik naar de uitgeverij om met allerlei verschillende afdelingen te praten. Ze wilden mij graag leren kennen en ik vond het andersom ook erg leuk om iedereen te zien en te horen over hun banen. Bizar dat De witte kamer hét onderwerp van gesprek was.
Enneh: ik vind het altijd leuk als jullie me toevoegen op Hebban en/of Goodreads! Op Hebban is ook mijn auteursfoto te zien, waar ik het de vorige keer over had. Als jullie het boek lezen, laat ook vooral weten wat jullie vinden. Heel benieuwd naar ieders mening.
