Debuteren #5: Het Tweede Boek
Soms hoorde ik mensen uit het boekenvak zeggen: ‘Tja, dat gevreesde tweede boek, hè…’ Ik begreep nooit helemaal wat ze bedoelen. Hoe kon ik ook, als toen nog ongepubliceerd schrijver? Inmiddels is mijn debuut De witte kamer al een tijdje uit en nadert de deadline voor het inleveren van mijn tweede manuscript met rasse schreden. Spoiler alert (niet echt, natuurlijk): ik snap nu wat ze bedoelen.
Kijk, de scherpste randen zijn eraf. Je hebt een uitgeverij gevonden en je eerste boek heeft het levenslicht gezien: dat is al veel om supertrots en dankbaar voor te mogen zijn. Wat het interessante is tijdens het schrijven van boek twee, is dat je ineens in een heel andere situatie schrijft dan je gewend was toen je je eerste baby creëerde. Eigenlijk wil je vooral één ding: dat je tweede beter is dan je eerste. Je wilt groeien, leren, beter worden – en je wilt dat mensen dit zien.
En hoe ver ben je dan?
Ver, en toch ook niet. Mijn eerste versie rondde ik al een poos geleden af. Toch zegt dat in mijn geval niet zoveel: ik ben zowel een ‘plotter’ als een ‘pantser’. Dit houdt in dat ik mijn verhaal altijd in de beginfase al in grote lijnen uit probeer te stippelen. Tijdens het schrijven merk ik echter vaak dat bepaalde elementen toch niet werken, of dat mijn personages ineens andere dingen doen dan wat ik in eerste instantie bedacht. In Boek Twee bleef ik een hele tijd steken op een bepaald punt: wat ik ook probeerde, ik kon gewoon echt niet bedenken hoe ik het middenstuk op een logische manier vast kon breien aan het eind.
In die periode ging ik een weekend naar Londen voor een masterclass bij The Guardian van de Ierse thrillerauteur Claire McGowan. En het was niet eens zozeer de dingen die ze zei, maar ik kwam terug met andere inzichten over cruciale ingrediënten in het boek. Ik wist ineens waar de schoen wrong: de dader was niet logisch en het motief moest verder worden uitgewerkt. Terug naar de tekentafel dus. Gelukkig pakte dat goed uit, want ik ben tevreden met de keuzes die ik heb gemaakt. Dat ik besloot alles zo drastisch om te gooien, betekende ook dat ik veel van mijn bestaande tekst weg moest gooien en geheel opnieuw moest schrijven. Je weet wat ze zeggen toch? Kill your darlings.
