Schrijfvakantie Marlen Beek-Visser
Ongeveer een halfjaar geleden zag ik op Facebook een oproep van thrillerschrijfster Marlen Beek-Visser (Stem en Meesterdeal). Ze zou in het voorjaar van 2017 een schrijfvakantie in Italië organiseren. Op dat moment was ik nog bezig met het schrijven van de eerste versie van mijn thriller. Ik had toen al een paar uitnodigingen op zak van uitgeverijen om mijn manuscript rechtstreeks naar een bureauredacteur of uitgever te sturen, maar toch kriebelde het. Ik dacht: goed moment om de deadline voor mijn definitieve versie te zetten en dan die week te besteden aan de laatste puntjes op de i. Met gelijkgezinden en workshops!
Dat was het plan. Op het moment van schrijven ben ik daadwerkelijk in bella Italia. Goed om te weten als je twijfelt vanwege je leeftijd of omdat je wel/niet ver bent: we hadden van alles wat tijdens de schrijfvakantie. Van twintigers tot vijftigers en van net begonnen tot ‘ik heb stiekem al een uitgeverij’, zoals Marijke.
Country House Montesoffio
Je verblijft in Country House Montesoffio, op twee uur ten zuidoosten van Bologna. Deze agriturismo ligt te midden van de wijngaarden en wordt gerund door de Nederlandse Anja en Emile. Fijne plek, want je hebt een ruime appartement (het mijne had twee verdiepingen), er is een zwembad en een mooie omgeving. ’s Avonds eet je gezamenlijk. Absoluut geen straf: je krijgt iedere dag heerlijk Italiaans eten voorgeschoteld. Pizza-avond, pasta’s, risotto met asperge: de lekkerste dingen kwamen voorbij.
De workshops
We kregen de volgende workshops: beginnen met schrijven, structuur / plot / perspectief, personages, stijl, hoe vind je een uitgever en levensverhalen. Voor mij was de eerste workshop wat minder relevant en ik ben niet naar de laatste geweest. Alle andere workshops waren zeker interessant. Zelfs als je al ver bent, zijn er altijd dingetjes die weer nieuw zijn. Zo had Marlen in de workshop stijl een reeks woorden die je zoveel mogelijk moet vermijden in je manuscript. Ik heb natuurlijk direct mijn manuscript gecheckt en kwam erachter dat ik stiekem best veel van die woordjes gebruikte, ook al voegen ze eigenlijk niets toe.
Alex, een van de deelnemers, heeft alle workshops mooi in de praktijk gebracht door een verhaal over onze groep te schrijven. Die wil ik jullie niet onthouden, dus hier is ‘ie dan: De deadline.
En… press ‘Send’
Goed. Ik had dus een doel: mijn manuscript opsturen. Stiekem heb ik namelijk vier mooie kansen bij vier toffe uitgeverijen. Ik hoef daar de slushpile niet op en ik mag echt in mijn handjes knijpen dat dit zo is. Ik heb op de laatste dag van de schrijfvakantie zelf (ik zit nu in Bologna) op ‘Send’ gedrukt. En daarna snel een glas rosé gedronken om te vieren dat alles is verstuurd. De spannendste periode breekt nu pas aan: het wachten op de reacties. Want ook al heb ik goede contacten, een zekerheid is het nooit.
